20 najlepszych atrakcji Samarkandy, Uzbekistan

Samarkanda to jedno z najstarszych miast na świecie. Odnalazł państwa i narody, które już nie istnieją. Rozkwit Samarkandy przypadł na panowanie Tamerlana. Uczynił miasto stolicą swojego imperium. Ponadto w tym okresie powstało wiele architektonicznych piękności tego obszaru. Zwolennicy władcy z rodu Timuridów kontynuowali jego dzieło.

O tym, jak dobrze im się powiodło, świadczy wysoka ocena UNESCO. Kilka kompleksów architektonicznych znajduje się jednocześnie na Liście Światowego Dziedzictwa. Mauzolea i meczety, nawet budowane w różnym czasie, wyglądają harmonijnie. A bazar Siab, jak się wydaje, nie zmienił się wcale przez sześć wieków istnienia. Na szczególną uwagę zasługuje plac Registan – „miejsce zasypane piaskiem”. To duma całego Bliskiego Wschodu.

Co zobaczyć i gdzie pojechać w Samarkandzie?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Registan

Nazwa głównego placu Samarkandy jest tłumaczona jako „miejsce pokryte piaskiem”. Kiedyś wszystkie obszary Bliskiego Wschodu nosiły nazwę Registan. Samarkanda sięga XV wieku i znana jest daleko poza granicami kraju. W różnych okresach plac był miejscem zborów wojsk, a także ośrodkiem naukowym. Obecnie znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Nie ostatnią rolę w tak wysokiej ocenie odegrał kompleks trzech medres. Ulugbek powstał niemal równocześnie z Registanem. Sherdor i Tillya-Kari zostały zbudowane w XVII wieku. Medresy są nie tylko piękne, ale także spełniają ważne misje: kulturalną, duchową, edukacyjną.

Starożytna osada Afrasiab

Znajduje się na północy Samarkandy. Lessowe wzgórza zajmują powierzchnię około 200 hektarów. W przeszłości znajdowała się tu stolica Sogdian. Archeolodzy zaczęli badać teren w latach 70. ubiegłego wieku. Podczas wykopalisk znaleziono figurki z terakoty, naczynia szklane i próbki narzędzi. Niewiele jest wiarygodnych informacji na temat wyglądu starożytnego miasta. W XIII wieku Afrasiab zaczął podupadać.

Mauzoleum Gur-Emir

Starożytny grobowiec Tamerlana. Stąd nazwa, która tłumaczy się jako „grób króla”. Budowla jest imponująca pod względem powierzchni, posiada jedną wysoką kopułę. Mimo całego swojego historycznego i kulturowego znaczenia mauzoleum jest na zewnątrz prawie pozbawione ozdób. W projekcie zastosowano płytki o kojącej kolorystyce: białej, niebieskiej, jasnoniebieskiej. Ale nagrobek w krypcie jest znacznie bardziej niezwykły: został wykonany z ciemnozielonego jadeitu.

Shahi Zinda

Zespół mauzoleów na północy miasta. Jego imię tłumaczy się jako „żyjący król”. Atrakcja powstała w XIV-XV wieku. Na „ulicy umarłych” jeden grobowiec dla przedstawicieli rodów królewskich i szlachty był dołączony do drugiego. Mauzoleów głównych jest 11, jednak podczas wykopalisk odkryto również liczne wcześniejsze pochówki. Najnowszy z nich pochodzi z XII wieku.

Meczet Bibi-Khanym

Zbudowany na przełomie XIV-XV wieku na cześć ukochanej żony z haremu Amira Timura. W sumie kompleks obejmował trzy meczety: duży główny z niebieską kopułą i dwa małe. Do prac budowlanych i wykończeniowych zapraszano najlepszych mistrzów Wschodu. Dziedziniec był wyłożony marmurem i otoczony zadaszoną galerią. Ściany zewnętrzne pokryte były ornamentami, wewnętrzne - płaskorzeźbami, wzorami, mozaikami. Teraz jest rekonstrukcja.

Mauzoleum Bibi-Khanym

Został zbudowany w tym samym czasie co meczet. Sądząc po wyglądzie, pierwotnie był przymocowany do medresy. Zewnętrznie mauzoleum nie jest niczym ozdobione. Tylko jasna kopuła wyróżnia się na tle ogólnym. Ale zwiedzający wewnątrz są zafascynowani sylwetkami stalaktytów, które są pomalowane jak kość słoniowa. Sarkofagi w krypcie są marmurowe. Zostały one zbadane w latach 40. ubiegłego wieku. Szczątki jednej z kobiet prawdopodobnie należą do Sary Mul Khanim.

Bazar Siab

Minęło około 600 lat od jego powstania na Starym Mieście. Na orientalnym bazarze niewiele się zmieniło. Na powierzchni ponad 7 hektarów znajduje się wiele pawilonów handlowych i rzędów. Tutaj zawsze jest głośno i tłoczno. Targowanie się jest obowiązkowym elementem każdej transakcji. Sprzedają dużo towarów. Dominują przyprawy, orientalne słodycze i suszone owoce. Możesz dojść tutaj z Registanu w 10 minut.

Meczet Chazret-Chyzr

Pierwsza świątynia pojawiła się w tym miejscu w VIII wieku. Został nazwany na cześć proroka, który patronował podróżnikom. Zniszczony prawie do fundamentów meczet zaczęto odbudowywać w połowie przedostatniego stulecia. Prace trwały ponad 60 lat. Wygląd Khazret-Khyzr jest typowy dla szkoły architektonicznej Samarkandy. W dekoracji wnętrz od razu rzuca się w oczy malowidło na suficie.

Mauzoleum Khoja Doniyor

Prorok Starego Testamentu Doniyor, znany również jako Daniel lub Daniyar, jest czczony jednocześnie w trzech wyznaniach: islamie, chrześcijaństwie i judaizmie. Jego szczątki sprowadził do miasta Tamerlan. Nad grobem zbudowano mauzoleum, niedaleko jest źródło, rośnie drzewo migdałowe. Wyschło, a potem z niewyjaśnionych przyczyn ożyło. W 2001 roku grobowiec wraz z innymi obiektami miejskimi został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Mauzoleum Rukhabad

Znajduje się w centralnej części Samarkandy. Amir Timur nakazał budowę mauzoleum w 1380 roku nad grobem szejka Burkhaneddina Klycha Sagardzhi. Ten ostatni znany był jako kaznodzieja, teolog i naukowiec. Powierzchnia sześciennego budynku to 168 m², a wysokość wraz z kopułą to 24 m. Dekoracja ścienna prawie nie istnieje. Pokryte są alabastrem, jedynie łukowate wejścia obszyte są rzeźbionymi kaflami.

Mauzoleum Abu Mansura Maturidi

Budynek wzniesiono nad grobem tłumacza Koranu. W pobliżu, według legendy, pochowanych jest jeszcze około trzech tysięcy jego kolegów. Przez lata swojego istnienia zabytek architektury podupadł i zaczął się zapadać. Na początku lat 2000 wymagał odbudowy. Mauzoleum nie tylko zostało wyremontowane, ale także uzupełnione elementami zdobniczymi. Na przykład cytaty samego Abu Mansura pojawiły się na śnieżnobiałym marmurowym nagrobku.

Iszratkhona

Zabytek architektury XV wieku. Obecnie jest w ruinie. Był niszczony etapami, a trzęsienia ziemi odegrały ważną rolę w jego zniszczeniu. Nie ma jasnego pojęcia, do czego służyła Ishratkhona. Opcjonalnie - miejsce pochówku przedstawicieli szlacheckiej rodziny Timuridów. Postanowiono zrekonstruować obiekt, na jednym z łuków pojawiły się już odrestaurowane fragmenty mozaiki.

Kompleks pamięci Imama Al-Bukhari

Znajduje się w pewnej odległości od miasta. Jest to jedno z najważniejszych sanktuariów islamskich w Azji Środkowej. W centralnej części kompleksu zbudowano mauzoleum, w którym pochowano szczątki imama. Grób, podobnie jak jego kopuła, jest wykonany w delikatnych odcieniach niebieskiego. Po lewej zbudowano chanakę z meczetem, a po prawej przestronne muzeum. W nim islamskie eksponaty współistnieją z prezentami od głów innych krajów.

Zespół Khoja-Ahrar

200 lat po śmierci szejka Khoja-Ahrara postanowiono wybudować meczet i medresę w pobliżu jego grobu. Ponieważ region jest aktywny sejsmicznie, z biegiem czasu budynki ucierpiały z powodu wstrząsów. Zostały one zrekonstruowane, co zniekształciło pierwotną ideę autorów projektu. Powrócili jednak ponownie do renowacji, dzięki czemu kompleks lśnił dawną świetnością. Teraz to miejsce jest jednym z najczęściej odwiedzanych w mieście.

Muzeum Historii Samarkandy „Afrasiab”

Budynek powstał w 1970 roku w północnej części miasta. Ekspozycja podzielona jest na 5 sal. Pierwsza zawiera znaleziska archeologiczne. Druga opowiada o wczesnej historii Samarkandy aż do VI wieku. Trzeci zawiera dowody historii podbojów Aleksandra Wielkiego. Czwarta poświęcona jest głównej religii miasta aż do IV wieku - zaratusztrianizmowi. A piąta odnosi się do życia duchowego miejscowych.

Katedra św. Aleksego w Moskwie

Został zbudowany w stylu neorosyjskim dla jednostki wojskowej na początku ubiegłego wieku. Został konsekrowany w 1912 roku i otrzymał imię metropolity. Zielony łuk nad wejściem i dach w tym samym kolorze wyróżniają się na tle ścian katedry. Po rewolucji teren przekazano wojsku. Kopuła i dzwonnica zostały zniszczone. Później ulokowano tu filię muzeum historii lokalnej. W 1996 roku świątynia została zwrócona Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, a ponownej konsekracji dokonał patriarcha Aleksy II.

Fabryka dywanów „Khujum”

Choć przedsiębiorstwo nazywa się fabryką, pracują tu ręcznie, używając wyłącznie prymitywnych narzędzi z przeszłości. Stworzenie jednego dywanu zajmuje około roku. Wszystko zależy od jego wielkości i skomplikowania wzoru. Stosowane są głównie ornamenty narodowe i ich odmiany. Podczas wizyty w Khujum turyści mogą obserwować wszystkie etapy procesu produkcji, począwszy od sekcji kokonu jedwabnika.

Domowe Muzeum Sadriddina Aini

Ekspozycja mieści się w domu, w którym Aini mieszkał przez ponad 30 lat. Jest znanym poetą i pisarzem w wielu krajach. Sadriddin stał u początków współczesnej literatury swojego rodzinnego kraju. Był prześladowany za swoje poglądy. Wnętrze domu zostało doskonale zachowane. Muzeum oświetla nie tylko drogę twórczą i życie osobiste pisarza. Znajduje się tu wystawa artykułów gospodarstwa domowego z okresu przedrewolucyjnego.

Pomnik Amira Temur

Majestatyczny pomnik stoi na uniwersyteckim bulwarze. Amir Temur jest przedstawiony jako siedzący na ławce i oburącz oparty na mieczu. Jego twarz wyraża niewzruszenie. Obszar ten rozwinął się w ubiegłym stuleciu. Aleja wysokich nasadzeń dzieli aleję na dwie części. W okresie nowożytnym pojawiły się tu podświetlane fontanny. W pobliżu powstały pierwsze budynki w stylu europejskim w mieście.

Obserwatorium Ulugbeka

Jej nazwa pochodzi od jej założyciela, tureckiego astrologa i astronoma. Tutaj w latach 30. XIV wieku opracowano katalog astronomiczny z ponad tysiącem gwiazd. Otrzymał nazwę Gurgan zij. Średniowieczny zabytek historyczny został znaleziony w 1908 roku na wzgórzu Kuhak. Na pełne badanie trzeba było czekać około 40 lat. Obserwatorium zostało odnowione. Jednym z cennych znalezisk jest imponujących rozmiarów sekstans.