25 najlepszych atrakcji Omska, Rosja

O Omsku można mówić jako o mieście o dużym potencjale rozwoju turystyki. Jego zabytki i historia przyciągają miłośników podróży kulturalnych i edukacyjnych, rozległe przestrzenie regionu syberyjskiego, równiny, lasy i brzegi Irtyszu - zwolenników rekreacji na świeżym powietrzu. Administracje miast i regionów aktywnie działają na rzecz zwiększenia atrakcyjności regionu. W planach jest utworzenie ekotras (w tym wodnych) oraz rozwój narciarstwa.

Z Omskiem związane są nazwiska zesłanego tu F. M. Dostojewskiego i generała A. W. Kołczaka, który w latach 1918-1919 zorganizował w mieście kwaterę główną. Najciekawsze wycieczki do miejsc historycznych w taki czy inny sposób wpływają na losy tych dwóch wybitnych osobowości.

Co zobaczyć i gdzie pojechać w Omsku?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Katedra Wniebowzięcia

Pierwsza katedra Wniebowzięcia została zbudowana w Omsku pod koniec XIX wieku, ale nie przetrwała prześladowań religijnych w czasach sowieckich - na polecenie władz miasta budynek został wysadzony w powietrze. Przez długi czas na jego miejscu znajdował się park miejski. Decyzja o odbudowie świątyni zapadła w 2005 roku. Prace poszły dość szybko, a kilka lat później konsekrowano nową katedrę.

Brama Tary

W XVIII wieku Brama Tary była częścią twierdzy Omsk. Pierwotny pomnik rozebrano w latach pięćdziesiątych XX wieku i odrestaurowano dopiero w 1991 roku z okazji 275-lecia miasta. Nowy budynek nie stał się kompletną kopią starego, gdyż architekci pozwolili sobie na znaczną swobodę podczas przebudowy. Z samej twierdzy Omsk zachowało się kilka bram wejściowych i budynków cywilnych, reszta części zaginęła na początku XX wieku.

Plac Buchholza

Obszar znajduje się w pobliżu stacji rzecznej. Miejsce to zostało nazwane na cześć generała dywizji I. Buchholza, który z rozkazu Piotra I wyparł koczownicze plemiona z terenu przyszłego miasta (później powstała tu twierdza). Dziś plac to przestrzeń ozdobiona zagospodarowanymi trawnikami i alejkami. W centrum znajduje się nowoczesna rzeźba „Derżawa”, która przedstawia różne etapy rozwoju Syberii.

Irtysz nasyp

Wał Irtyszski jest głównym deptakiem miasta i jednym z ulubionych miejsc mieszczan. Został zbudowany w połowie XX wieku, ale po kilku dekadach z powodu braku konserwacji popadł w ruinę. W latach 2000-tych nasyp został zrekonstruowany, przywracając mu przyzwoity wygląd. Można spacerować alejką, pojeździć na rolkach, rowerze lub zrelaksować się na schodach schodzących do Irtyszu.

Deptak Chokan Valikhanov

Ulica znajduje się w historycznej części Omska. W 2014 roku część alei została przebudowana i przekształcona w deptak. Od tego czasu stał się Arbatem Omskim. Ulica jest ozdobiona abstrakcyjnymi formami architektonicznymi, klombami i kutymi latarniami. Teren spacerowy kończy się platformą z malowniczym widokiem na Irtysz.

Pomnik ślusarza Stepanych

Niezwykła rzeźba w centrum Omska, na którą można dosłownie natknąć się spacerując ulicą. Lenina. Hydraulik jest przedstawiony jak najbardziej realistycznie iw pełnym rozmiarze - Stepanych wychodzi ze studzienki kanalizacyjnej, opierając się o żelazną pokrywę, jednocześnie z ciekawością obserwuje tętniące życiem miasto. Podobna rzeźba znajduje się w stolicy Słowacji, Bratysławie.

Rzeźba „Luba”

Rzeźba przedstawia bardzo konkretną osobę - żonę generalnego gubernatora Syberii Gustava Gasforda (kobieta miała na imię Lubow). W XIX wieku na miejscu pomnika wyrósł gaj, któremu po śmierci Luby nadano jej imię. Rzeźbiarze odtworzyli obraz zgodnie z przekazami historycznymi, ponieważ nie zachował się ani jeden portret kobiety.

Akademicki Teatr Dramatyczny w Omsku

Jeden z najstarszych teatrów dramatycznych na Syberii, założony w 1874 roku. Pochodziło stąd wielu wybitnych aktorów i reżyserów. Budynek sceny został wybudowany w 1882 roku w stylu eklektycznym - mieszanka klasycyzmu i baroku. Fasadę i ściany zdobią kolumny, balustrady, skomplikowane ornamenty i ozdobne wieżyczki. W niszach popiersia A.P. Czechowa i L.N.

Teatr Muzyczny

Scena muzyczna powstała w połowie XX wieku. Początkowo w repertuarze dominowały komedie. Spektakle cieszyły się takim powodzeniem i popularnością, że teatr niejednokrotnie zdobywał państwowe nagrody i wyróżnienia. W 1981 roku scena przeniosła się do nowego budynku, wybudowanego w nowoczesnym (jak na tamte czasy) stylu architektonicznym. Kształtem przypomina fragment masztu okrętowego i szeroki stok narciarski.

Muzeum imienia MA Vrubela

Galeria jest uważana za prawdziwą dumę Omska. Jej kolekcja to zbiór obiektów z różnych dziedzin sztuki od starożytności po współczesność. Ekspozycja mieści się w XIX-wiecznym budynku – dawnym pałacu namiestniczym, zbudowanym według projektu F. F. Wagnera. Muzeum jest największym składnicem dzieł sztuki w regionie

Muzeum Literackie im. F.M. Dostojewski

Instytucja powstała w 1975 roku. Początkowo działała jako oddział Muzeum Krajoznawczego, a jego fundusze przeznaczała na wystawy. Własna stała ekspozycja została otwarta w 1983 roku. W tej chwili muzeum znajduje się w dawnym domu komendanta twierdzy Omsk, zbudowanym w 1799 roku. F. M. Dostojewski mieszkał w tym budynku podczas wygnania.

Muzeum Kondratego Biełowa

K. P. Belov jest pejzażystą, pochodzącym z Omska. Muzeum jego imienia mieści się w malowniczym drewnianym domu, który uważany jest za jeden z najciekawszych zabytków architektury miasta. Ekspozycja opowiada o życiu i twórczości K. P. Biełowa, a także o historii samego budynku. Co roku w muzeum odbywają się wystawy, na które przywożą swoje prace współcześni mistrzowie Omska.

Kompleks muzealny Chwały Wojskowej Omska

Mieszkańcy Omska wnieśli nieoceniony wkład w Zwycięstwo, dokonując wyczynów na froncie i bezinteresownie pracując na tyłach. Muzeum poświęcone pamięci tych ludzi powstało w 1985 roku z inicjatywy Komitetu Kombatantów II Wojny Światowej. Ekspozycję tworzą przedmioty z lat wojny: rzeczy osobiste, broń, fotografie, zabawki dziecięce, listy. Jest też wystawa plenerowa, na której można obejrzeć sprzęt wojskowy.

Muzeum Historii i Wiedzy Lokalnej

Muzeum Krajoznawcze ma nie tylko własną ekspozycję, ale jest także platformą do pokazywania zbiorów z Moskwy, Petersburga, dużych miast Syberii i innych krajów. Instytucja powstała w 1878 roku, dziś jest jedną z najstarszych na Syberii. Muzeum często bierze udział w międzynarodowych wystawach, na których zdobywa prestiżowe nagrody.

Biblioteka Puszkina

Duża biblioteka naukowa założona na początku XX wieku. Przez ponad 100 lat istnienia księgozbiór zgromadził 3,5 miliona egzemplarzy. Pomimo tego, że format biblioteki jest obecnie nieco przestarzały, regularnie odwiedza ją około 200 tysięcy osób. Kolekcja mieści się w monumentalnym budynku z lat 80., który jest po prostu gigantyczny.

Dwór kupca Batiuszkina

Majątek z początku XX wieku, który należał do miejscowego kupca A. Batiuszkina. Budynek jak na swoje czasy był nowatorski, gdyż przedstawiciele klasy kupieckiej posiadali głównie domy drewniane. Niestety nie zachowało się nazwisko architekta. Budynek wzniesiono w stylu eklektycznym z przewagą cech późnego klasycyzmu. W latach 1918–1919 siedziba A.V. Kołczak znajdował się w majątku. Dziś urząd stanu cywilnego znajduje się na jego terytorium.

Wieża Ognia

Kamienną wieżę wzniesiono na początku XX wieku

Kozacka katedra Nikolskiego

Świątynia została zbudowana za pieniądze Kozaków Omskich w pierwszej połowie XIX wieku. Do 1918 r. w cerkwi przechowywano oryginalny sztandar Yermaka, który zaginął w czasie wojny secesyjnej, a później zastąpiono go kopią. Kościół został zbudowany w stylu późnego klasycyzmu według projektu V.P. Stasow. Wewnątrz znajdują się fragmenty relikwii Serafinów z Sarowa i Teodozjusza z Czernigowa.

Katedra Świętego Krzyża

Podwyższenia Krzyża Świętego obok katedry św. Mikołaja jest najstarszą cerkwią w Omsku – została wzniesiona w 1867 roku. Znajdowała się wówczas w jednej z najbiedniejszych dzielnic miasta, mimo to mieszkańcy chętnie ofiarowali do budowy. W latach 30. XX wieku władze zdecydowały się zburzyć cerkiew, ale cudem udało się ją uratować. W latach czterdziestych XX wieku katedra została w całości zwrócona społeczności prawosławnej.

Kaplica Serafimo-Aleksejewskiej

Czterospadowa kaplica z początku XX wieku, wzniesiona dla uczczenia narodzin następcy tronu carewicza Aleksieja Romanowa, a także ku pamięci mieszkańców Omska poległych w wojnie rosyjsko-japońskiej (jako o czym świadczy tablica pamiątkowa). Zabytkowy budynek został zniszczony w 1927 roku. W latach 90-tych kaplica została odrestaurowana na dawnym miejscu według zachowanych przedrewolucyjnych fotografii.

Klasztor Achair

Klasztor z końca XIX wieku, położony we wsi Achair, około 50 km od Omska. W czasach sowieckich kompleks był zamknięty i splądrowany

„Arena Omsk”

Wieloprofilowy kompleks sportowy przeznaczony dla 10 000 widzów. Miejsce to zostało zbudowane jako lodowy pałac przystosowany do meczów hokejowych. Jest domem dla lokalnych drużyn Avangard i Omsk Hawks. Arena została wybudowana w 2007 roku. W tym czasie udało jej się zorganizować dwa mistrzostwa Europy w tańcu towarzyskim, kilka mistrzostw świata w hokeju na lodzie drużyn młodzieżowych oraz koncert zespołu Scorpions.

Park Kultury i Wypoczynku nazwany na cześć 30-lecia Komsomołu

Park miejski o powierzchni ponad 60 hektarów, przystosowany do rekreacji i rozrywki. Są tu karuzele, zoo i farma strusi, tor gokartowy i park linowy. Po stawie można pływać łódkami lub katamaranami. Podczas masowych świąt (Nowy Rok, Dzień Zwycięstwa, Maslenitsa, Święto Miasta itp.) Organizowane są tu festyny ​​ludowe.

„Port ptaków”

Chroniony obszar przyrodniczy w centrum Omska, który ma kluczowe znaczenie dla zachowania ekosystemu. Strefa położona jest na szlaku migracyjnym ptaków, które licznie zatrzymują się tu podczas wędrówek jesiennych (kilka tysięcy osobników). Łącznie w Ptasiej Przystani gniazduje ponad 150 gatunków. Oprócz ptaków żyje tu 19 gatunków ssaków.

rzeka Irtysz

Irtysz przepływa przez terytorium Rosji, Kazachstanu i Chin. Długość arterii wodnej wynosi ponad 4 tysiące km (co przekracza nawet rozmiar rzeki Oka), jej źródło ukryte jest w trzewiach mongolskiego Ałtaju. Wzdłuż Irtyszu znajduje się kilka dużych osad, w tym Omsk. Strefa przybrzeżna rzeki jest niewyczerpanym źródłem zasobów dla miłośników ekoturystyki.