15 najlepszych atrakcji Władykaukazu, Rosja

Stolica Osetii Północnej - miasto Władykaukaz - jest prawdziwym centrum kulturalnym regionu. Znajduje się na obu brzegach Tereku i oferuje malownicze widoki na pobliskie wzgórza, w tym Górę Stołową. Lokalni mieszkańcy wielokrotnie stawali w obronie kultowych obiektów miasta w niespokojnych okresach historii. Dzięki ich odwadze zachowały się tu zabytki architektury i historii. Przede wszystkim dotyczy to obiektów sakralnych, takich jak kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny.

Z niezwykłych zabytków związanych z Władykaukazem warto zwrócić uwagę na „Miasto Umarłych”. Prawie 100 starożytnych krypt w pobliżu wioski Dargavs może wiele powiedzieć o zwyczajach i przeszłości Osetyjczyków. Wszystko jest w nich interesujące: od treści po cechy struktury.

Co zobaczyć i gdzie pojechać we Władykaukazie?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Meczet Muchtarowa

Budowa trwała osiem lat i została zakończona w 1908 roku. Nazwę nadano na cześć filantropa, który najwięcej zainwestował w projekt. Po rewolucji żołnierze zaczęli chronić meczet przed zniszczeniem. Uratowano go także dzięki statusowi zabytku architektury. Przez pewien czas mieściła się w nim ekspozycja Republikańskiego Muzeum Krajoznawczego. Teraz meczet z dwoma minaretami ponownie przyjmuje parafian.

Aleja Pokoju

Rozciąga się od Placu Wolności do ulicy Kirowa. To historyczna i kulturalna część miasta. Pojawił się w XIX wieku, wielokrotnie zmieniał imiona, m.in. po wizycie cesarza stał się znany jako Aleksander. W pobliżu alei przylega park kultury i rekreacji. Istnieją również muzea sztuki i narodowe. Bulwar dla pieszych perspektywy ma długość jednego wiorsty lub 1066,8 metra.

Park nazwany na cześć Kosty Chetagurowa

Rozłożone na prawym brzegu Tereku. Ograniczają go mosty Kirowa i Czugunnego. Nazwany na cześć poety i dramatopisarza, który stał u początków literatury osetyjskiej. Za okres powstania uważa się rok 1830. Poza zielonym terenem spacerowym i stawami z łabędziami, park oferuje gościom różne formy spędzania wolnego czasu. Jest restauracja, boiska sportowe, w tym minigolf, a także zabytek historyczny - dwór barona Steingla.

Muzeum Sztuki imienia M. S. Tuganowa

Istnieje od 1939 roku. Nazwany na cześć malarza, który studiował u Repina i stał u początków sztuki współczesnej w Osetii. W kolekcji znajdują się prace lokalnych artystów z różnych okresów. Dzięki temu można prześledzić etapy powstawania sztuki osetyjskiej. Ekspozycja mieści się w budynku - zabytku architektury wybudowanym w 1903 roku. W muzeum odbywają się koncerty, dla których przeznaczono oddzielną salę.

Muzeum Narodowe Osetii Północnej-Alanii

Fala zainteresowania archeologią doprowadziła do powstania w 1893 roku stałej ekspozycji znalezisk z terenu regionu. Powstałe muzeum było pierwszym w południowej części kraju. Przez długi czas, począwszy od lat 80-tych ubiegłego wieku, budynek był w trakcie przebudowy. Ponowne otwarcie nastąpiło w 2017 roku. Wykopaliska kurhanów i cmentarzysk pozwoliły zgromadzić imponujące fundusze. Szczególnie cenne są eksponaty wykonane ze złota.

Teatr Opery i Baletu

Teatr muzyczny pojawił się we Władykaukazie w 1958 roku. W każdym sezonie repertuar uzupełniany jest nowościami, ale są też spektakle, które odbywają się od lat. Dyrektor artystyczny - L. Gergieva. Teatr od początku swego powstania zajmował budynek wzniesiony w stylu stalinowskiego imperium. Widownia ma pojemność 680 miejsc. Od 2005 roku w teatrze odbywa się festiwal sztuki muzycznej, na który przyjeżdżają zespoły z całego kraju.

Teatr Rosyjski im. E. Wachtangowa

Najstarszy teatr dramatyczny w regionie. Rok założenia - 1869. Budowę ukończono w 1971. Z teatrem kojarzone są nazwiska znanych w kraju i zagranicą postaci kultury. Na przykład Bułhakow kierował lokalnym działem literackim, a Wachtangow rozpoczął karierę reżyserską. Na cześć Jewgienija Bagrationowicza teatr nosi nazwę od 1996 roku. Istnieją dwie sceny: duża i mała.

Pomnik-fontanna „Nart Soslan”

Zainstalowany w 2011 roku na centralnym placu miasta. Fontanna poświęcona jest postaci narodowych eposów i legend. Soslanowi przypisuje się różne cudowne cechy. Na przykład rzekomo urodził się z kamienia, a niewrażliwość bohatera nadawała kąpiel w wilczym mleku. Bohater niejako tańczy nad miską na podwyższeniu. Według legendy sama miska Nartamonga potrafi odróżnić kłamstwo od prawdy. Dlatego podczas uczty podlewa i leczy uczciwych wojowników.

Katedra św. Jerzego

Budowę rozpoczęto w 1996 r., a zakończono w 2002 r. W przeszłości na tym terenie znajdował się cmentarz. Jako podstawę wybrano rosyjsko-bizantyjski styl architektoniczny. Dzwonnica jest częścią kompozycji i stoi blisko świątyni z pięcioma kopułami. Główną relikwią jest arka z cząstką relikwii św. Jerzego Zwycięskiego – patrona świątyni. Katedra ma status katedry. Posiada szkoły niedzielne i prawosławne.

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Najstarsza cerkiew w mieście. Swoją historię rozpoczyna w 1815 roku, kiedy to został wykonany z drewna. 10 lat później pojawił się kamienny budynek. Położenie na osetyjskim wzgórzu nadało świątyni popularną nazwę - „osetyjską”. W latach 30-tych owczarni udało się uratować kościół przed zniszczeniem. Początkowo był zamknięty, a następnie zidentyfikowany jako muzeum. W tej chwili powróciła Rosyjska Cerkiew Prawosławna, są kapliczki, na przykład ikona „Mozdok”.

Kościół św. Grzegorza Oświeciciela

Odnosi się do Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego. Budowę zakończono w 1868 roku. Znajduje się nad brzegiem Tereku, niedaleko Żeliwnego Mostu. Naprzeciwko znajduje się dom Wachtangowów. W 2010 roku na podwórku pojawił się chaczkar. Jego montaż zbiegł się w czasie z 95. rocznicą ludobójstwa Ormian. Na uroczystą uroczystość zaproszono przedstawicieli innych wyznań. Posiada status obiektu dziedzictwa kulturowego.

Pomnik Issy Pliev

Znajduje się na placu nazwanym na cześć dowódcy, dwukrotnego Bohatera ZSRR Issy Plijewa. Rzeźba autorstwa B. Totiewa i N. Chodowa została zainstalowana w 1997 roku. Dowódca jest przedstawiony w pełnym stroju jako dostojny bohater o nienagannej postawie i na koniu. Koń pod nim wydaje się przyspieszać. Dlatego autorzy chcieli oddać determinację i nieustraszoność Plieva, który nie był przyzwyczajony do poddawania się trudnościom za życia.

Rzeka Terek

Nazwa z Karaczajo-Bałkaru jest tłumaczona jako „szybka woda”. Przepływa przez terytorium kilku regionów Rosji i Gruzji. Długość wynosi około 623 km. Ma duże znaczenie gospodarcze dla Władykaukazu. W dolnym biegu występuje wiele ryb, w tym cenne gatunki handlowe, takie jak pstrąg i sandacz. Prowadzony jest spływ turystyczny i sportowy: są tu zarówno bystrza, jak i spokojne tereny.

Góra Stołówka

Jest częścią systemu górskiego Kaukazu. Bezwzględna wysokość wynosi około 3 tysiące metrów. Szczyt jest dobrze widoczny z wielu punktów miasta. W pobliskich osadach organizowane są grupy wspinaczkowe. Są oznakowane szlaki turystyczne. Miejscowe legendy przypisują wzgórzu rolę podobną do greckiego Olimpu. Stąd powstało wiele legend i mitów. Wizerunek góry znajduje się na herbie Władykaukazu.

„Miasto Umarłych” (Dargavs)

Pomnik kultury i historii XVIII wieku znajduje się w pobliżu wsi Dargavs. Na terenie „Miasta Umarłych” zbudowano kamienne krypty. Jest ich około stu. Terytorium jest ważne dla badania zwyczajów ludu osetyjskiego. Zgodnie z tradycjami przodków ludzi chowano w strojach narodowych wraz z drobnymi przedmiotami gospodarstwa domowego i kosztownościami. Badaniom podlegają także cechy muru i pokrycia krypt.