10 najlepszych atrakcji w Tarusie, Rosja

Spokojna prowincjonalna Tarusa to małe miasteczko w regionie Kaługa, śpiewane w wierszach niezrównanej Mariny Cwietajewej. Wspomina się o nim w starożytnych kronikach z XIII wieku, ale jego obraz to zamrożony obraz z XIX wieku z kamiennymi świątyniami, majątkami miejskimi arystokratów i kupców oraz małymi przytulnymi uliczkami.

Tarusa znajduje się na liście historycznych osad w Rosji. Z miastem związane jest życie i twórczość wielu postaci kultury - poetki M. I. Tsvetaeva, pisarzy K. G. Paustowskiego i N. A. Zabolotsky'ego, artysty V. D. Polenova. Całe terytorium Tarusy można obejść w zaledwie kilka godzin, ale jeśli zajrzysz do lokalnych muzeów i dokładnie przestudiujesz ekspozycje, nawet kilka dni może nie wystarczyć.

Co zobaczyć i gdzie się wybrać w Tarusie?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Katedra Piotra i Pawła

Przed pożarem w 1779 r., po którym w Tarusie pozostały tylko 23 domy, konieczna stała się przebudowa miasta i budowa nowego kościoła, gdyż spłonął również drewniany kościół św. Mikołaja Cudotwórcy. Dekretem Katarzyny II budowę katedry Piotra i Pawła rozpoczęto w 1785 r., a zakończono w 1790 r. Później dobudowano refektarz i dwie dodatkowe kaplice. W czasach sowieckich zburzono dzwonnicę, a na głównym placu miasta spalono cały cenny majątek kościelny. Pod koniec lat 90-tych zaczęto przywracać budynkowi pierwotny wygląd.

Kościół Zmartwychwstania Chrystusa

Świątynia z XVII wieku przetrwała kilka pożarów dzięki temu, że została zbudowana z kamienia na Górze Zmartwychwstania, oddzielonej od centrum miasta głębokim wąwozem. W XVIII wieku budynek przebudowano, dobudowując dodatkową kaplicę, na początku XX wieku w trakcie odbudowy kościół ponownie rozbudowano, a jego fasadę ozdobiono w stylu rosyjsko-bizantyjskim. Mimo zniszczeń w czasach sowieckich zachowały się elementy dekoracyjne.

Pomnik Mariny Cwietajewej

M. I. Tsvetaeva uwielbiał odwiedzać Tarusę. Poświęciła miastu wiele wierszy poetyckich. Co więcej, pisarz chciał być tu pochowany, ale okoliczności były inne. W 2006 roku w Tarusie wzniesiono pomnik ku jej czci. Rzeźba stoi na wysokim brzegu Oki pośrodku platformy widokowej parku miejskiego. W pobliżu brązowej postaci Mariny rośnie jarzębina - jeden z twórczych obrazów jej poezji.

Pomnik K. G. Paustowskiego

KG Paustovsky mieszkał w Tarusie przez ponad 20 lat. W 1967 roku otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta. W 2012 roku nad brzegiem Oki stanął pomnik pisarza. Rzeźbiarz uosabiał w brązie swojski i prosty obraz Paustowskiego: głaszcze swojego wiernego psa o imieniu Grozny, opierając się o płot. Autor pomnika przed wykonaniem rzeźby dokładnie przestudiował fotografię, na której pisarz został przedstawiony z psem.

Muzeum rodziny Cwietajewów

Dziadek M. I. Tsvetaeva nabył mały drewniany majątek pod koniec XIX wieku. Tu urodził się ojciec pisarki, Marina i jej siostra często przyjeżdżały tu na wakacje. Muzeum zostało otwarte w 1992 roku. Posiada niewielką kolekcję rzeczy osobistych rodziny Cwietajewów, mebli, artykułów gospodarstwa domowego i książek. Często odbywają się tu różne imprezy poświęcone twórczości poetki.

Dom-muzeum Paustowskiego

Ekspozycja znajduje się na terenie małego, skromnego domu, w którym kiedyś mieszkał pisarz. Muzeum zostało otwarte w 2012 roku i stało się pierwszym i jedynym w Rosji muzeum poświęconym życiu i twórczości K. G. Paustowskiego. Wewnątrz odtwarza się atmosferę lat 50. i 60., zbiera się rzeczy osobiste i rekonstruuje gabinet, w którym znajduje się maszyna do pisania i biurko autora oraz jego ulubione książki.

Prywatne Muzeum Siergieja Żarowa

Kolekcja muzeum składa się z mebli i elementów wyposażenia wnętrz, rzeźb i przedmiotów artystycznych wykonanych ze złomu przez utalentowanego mieszkańca S. Żarowa. Również tutaj można zobaczyć stare żelazka, fotografie, płyty, sprzęty gospodarstwa domowego i maszyny do szycia. Niezwykła ekspozycja została uruchomiona w 2012 roku

Grobowiec Mariny Cwietajewej

Kamień pamiątkowy zainstalowany w miejscu, w którym zgodnie z jej wolą miała zostać pochowana M. I. Cwietajewa. Znajduje się pod drzewem jarzębiny nad brzegiem rzeki Oka. Pierwszy blok pojawił się w 1962 roku, wykonał go na własne stypendium student Wydziału Filologicznego - zagorzały wielbiciel twórczości poetki, ale na polecenie córki Mariny Ariadny kamień usunięto tydzień później. Drugi został dostarczony dopiero w 1988 roku.

Galeria Sztuki Tarusa

Muzeum sztuki powstało w latach 60. XX wieku z inicjatywy miejscowych pasjonatów sztuki. Początkowo sala ekspozycyjna mieściła się w refektarzu katedry Piotra i Pawła, potem zbiory przeniesiono w inne miejsce. Ekspozycja składa się z obrazów Wędrowców: P. A. Suchodolskiego, I. K. Ajwazowskiego, W. D. Polenowa, G. G. Gagarina i innych. Jest też dział grafiki i rzeźby, gdzie prezentowane są prace V. A. Vatagina.

Rzeka Oka

Oka jest głównym dopływem Wołgi. Przepływa przez terytorium kilku regionów centralnej Rosji, w tym Kaługi. Tarusa po prostu stoi na swoich malowniczych brzegach, porośniętych lasem i usianych odosobnionymi piaszczystymi mierzejami. Również kanał arterii wodnej przechodzi przez Kaługę, Orel, Kashirę, Kołomnę, Ryazan i inne miasta. Latem miło jest wypoczywać na zielonych, wysokich brzegach, łowić ryby lub pływać łódką.