25 najlepszych atrakcji w Penzie

Penza szczyci się bogatą historią i tradycjami kulturowymi. Miasto zostało założone jako twierdza chroniąca granicę państwową, nie raz musiało doświadczać najazdów dzikich koczowników stepowych. W XVIII-XIX wieku rozwinęło się jako centrum duchowe dzięki aktywnej budowie i rozwojowi klasztorów i świątyń.

Losy M. Yu. Z Penzą związani są Lermontow, V. G. Belinsky, V. E. Meyerhold, V. O. Klyuchevsky, znane postacie kultury, które wniosły nieoceniony wkład w niematerialne dziedzictwo naszego kraju.

Potencjał turystyczny miasta jest ogromny. Muzea, teatry i zabytki architektury zainteresują miłośników podróży poznawczych, zwiedzanie klasztorów i kościołów - pielgrzymów, naturalne piękno brzegów rzeki Sury - osoby preferujące ekologiczne trasy.

Co zobaczyć i gdzie się wybrać w Penzie?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Pomnik „Pierwszy Osadnik”

Pomnik poświęcony założycielom miasta, został zainstalowany w 1980 roku. Jest to grupa rzeźbiarska na cokole, składająca się z postaci konia i stojącego obok niego mężczyzny z dzidą i pługiem w dłoniach, symbolizujących wojna i rumpel (pierwsi osadnicy musieli posiadać różnorodne umiejętności, aby przeżyć). Wokół pomnika znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać panoramę miasta.

Plac Fontann

Centralny plac to jedno z ulubionych miejsc spacerów mieszczan i randek zakochanych. W gorącym sezonie wokół kolorowo-muzycznej fontanny gromadzi się spora liczba osób, by rozkoszować się orzeźwiającymi pluskami strumieni wody. W czasie świąt i imprez masowych ustawiana jest tu scena, na której odbywają się koncerty i występy artystów. Zimą na placu przystraja się główna choinka Penzy.

ulicy Moskowskiej

Ulica znajduje się w historycznym centrum, można ją nazwać główną aleją miasta – wszyscy turyści z pewnością przyjeżdżają tutaj, aby uzyskać pierwsze wrażenie z Penzy. Tutejszy „Arbat” istnieje od XVIII wieku, jako pierwsze pojawiły się tu kamienne domy. Na początku XX wieku na Moskiewskiej działały pasaże mięsne i rybne, dziś są banki, hotele, centra handlowe i instytucje kulturalne.

Teatr Dramatyczny im. A. V. Łunaczarskiego

Scena powstała pod koniec XVIII wieku. Pierwszym przedstawieniem było przedstawienie stworzone na podstawie sztuki napisanej przez cesarzową Katarzynę II. Ten pierwszy teatr był przeznaczony tylko dla 100 widzów. Na początku XX wieku budynek „Domu Ludowego im. A.I. Cesarza Aleksandra II”, który przetrwał do pożaru w 2008 roku. W 2009 roku wzniesiono nowy budynek architektoniczny dla teatru, w którym mieszają się nowoczesność i rozpoznawalne elementy klasyki.

Muzeum jednego obrazu imienia G. V. Myasnikova

Dość ciekawa instytucja z oryginalną koncepcją, która nie ma odpowiedników w Rosji. Nie ma tu stałej ekspozycji, zwiedzającym proponuje się obejrzenie jedynego eksponatu - obrazu, który każdorazowo wybierany jest według ścisłych kryteriów. Goście siedzą w auli i słuchają wykładu o życiu i twórczości artysty, jego twórczości, jednocześnie studiując i badając wszystkie szczegóły płótna.

Galeria sztuki imienia K. A. Savitsky'ego

Muzeum sztuki założone w 1892 roku. Kolekcja oparta jest na płótnach z prywatnej kolekcji gubernatora N. D. Seliverstova. W 1897 r. wybudowano oddzielny budynek dla galerii. Wraz z salami wystawowymi umieszczono w nim szkołę artystyczną. Ekspozycja została uzupełniona dzięki temu, że znani artyści przekazali swoje obrazy do muzeum. Na początku XX wieku liczba obrazów osiągnęła kilkaset. W galerii prezentowane są prace mistrzów rosyjskich i europejskich XVII-XX wieku.

Muzeum Wiedzy Lokalnej

Muzeum zostało założone przez członków lokalnego stowarzyszenia miłośników historii naturalnej, początkowo mieściło zbiory przyrodnicze. Po otwarciu instytucji dla zwiedzających w 1911 roku różnorodność ekspozycji zaczęła się poszerzać. W tej chwili znajduje się 8 wystaw stałych o orientacji etnograficznej, artystycznej, archeologicznej i historycznej. Łączna liczba eksponatów przekracza 95 tys.

„Dom Meyerholda”

Teatr-muzeum, zorganizowane na terenie domu, w którym mieszkał słynny reżyser i aktor V. E. Meyerhold. Ekspozycja poświęcona jego życiu i twórczości liczy ponad 10 tysięcy pozycji. Teatr jest platformą eksperymentalną, na której wystawiane są spektakle z wykorzystaniem twórczego dziedzictwa Meyerholda. Placówka mieści się w malowniczym drewnianym majątku wybudowanym w 1881 roku.

Muzeum Sztuki Ludowej

Ekspozycja znajduje się na terenie drewnianego domu z pierwszej połowy XIX wieku, unikatowego zabytku architektury. Muzeum zostało otwarte w 1975 roku. Główną misją instytucji jest badanie i popularyzacja tradycyjnego rzemiosła ludowego regionu Penza. Tutaj można zobaczyć zabawkę Abashev, przedmioty wykonane z puchu i szkła, naczynia ceramiczne, wyroby rzemieślnicze wykonane z drewna, słomy i tekstyliów.

Muzeum VO Klyuchevsky

Muzeum zostało otwarte w 1991 roku. Ekspozycja została umieszczona na terenie drewnianego domu, w którym urodził się i mieszkał do 20 roku życia słynny historyk W. O. Klyuchevsky. Ekspozycja składa się z dwóch części: pierwsza zawiera meble, książki, elementy wyposażenia wnętrz , odzieży i dokumentów archiwalnych związanych z XIX w., druga prezentuje prace naukowe Klyuchevsky'ego, jego autografy i fotografie.

Pasaż mięsny

Centra handlowe zbudowane pod koniec XIX wieku z czerwonej cegły według projektu V.P. Semieczkin. Zespół okazał się dość bujny i elegancki, z dużą ilością elementów dekoracyjnych, pomimo czysto praktycznego ukierunkowania (miał pomieścić sklepy mięsne). Rzędy były użytkowane zgodnie z ich przeznaczeniem do lat 70-tych, dziś na ich terenie znajdują się instytucje publiczne.

Katedra Wniebowzięcia

Malownicza świątynia z początku XX wieku, zbudowana w eleganckim stylu pseudorosyjskim (z elementami bizantyjskimi) z czerwonej cegły. Centrum kompozycji architektonicznej stanowi okrągła wieża zwieńczona kopułą. W 1934 r. ulokowano na jego terenie magazyn wojskowy, ale w 1945 r. dzięki wytrwałości parafian, którzy nieustannie zabiegali o otwarcie placówki, wznowiono nabożeństwa w katedrze.

Klasztor Spaso-Preobrażeński

Klasztor powstał pod koniec XVII wieku za zezwoleniem cara Iwana V. Przypuszczalnie powstał w wyniku połączenia trzech istniejących wcześniej wspólnot zakonnych. W 1794 r. klasztor przeniesiono na miejsce cmentarza Wozniesienskiego i przebudowano cały kompleks. Po zamknięciu w latach 20. XX wieku i umieszczeniu na tym terenie stajni i mieszkań mieszkalnych zabudowania popadły w ruinę. W latach 30. XX wieku zniszczeniu uległy prawie wszystkie kościoły (poza kościołem Przemienienia Pańskiego) i inne budynki klasztoru. Odrodzenie rozpoczęło się w latach 90.

Klasztor Trójcy

Historia klasztoru rozpoczęła się wraz z budową i konsekracją drewnianego kościoła Trójcy Życiodajnej w 1702 roku. Niemal równocześnie ze świątynią wzniesiono cele dla pierwszych mieszkańców i zakonnic. Od połowy XVIII wieku zaczęto zastępować zabudowę kamienną. Do drugiej połowy XIX wieku terytorium kompleksu znacznie się powiększyło i aktywnie budowano nowe budynki. Pod rządami sowieckimi, po kasacie klasztoru, był on zrujnowany i zniszczony, aż do rozpoczęcia jego odrodzenia w latach 90. XX wieku.

Katedra Biskupów wstawienniczych

Katedra została wzniesiona zaraz po założeniu Penzy, ale dosłownie kilka lat później została spalona przez nomadów podczas najazdu na Penzę. Do 1765 roku świątynia była kilkakrotnie przebudowywana z drewna, aż w jej miejsce pojawiła się budowla murowana. Po zamknięciu w 1931 roku aż do lat 1970-80-tych na terenie kościoła znajdowało się kino, potem budynek stał pusty i zawalił się. Prace konserwatorskie rozpoczęto w latach 90., jednocześnie wznowiono usługi.

Pomnik chwały wojskowej i robotniczej

Pomnik uważany jest za jeden z najważniejszych w mieście, a także najbardziej rozpoznawalny zabytek i symbol Penzy. Poświęcona jest okolicznym mieszkańcom, którzy dokonywali wyczynów militarnych i robotniczych w czasie II wojny światowej. Grupa rzeźbiarska została zainstalowana w 1975 roku. Znajduje się na szczycie wzgórza na granitowym cokole i składa się z postaci kobiety i dziecka, które trzyma w ramionach, a także broniącego się wojownika, jakby zakrywającego matkę i dziecko z szerokim płaszczem.

Pomnik Chwały „Rostok”

Pomnik w formie spiczastej steli przypominającej kiełki znajduje się na skarpie rzeki Sury. Symbolizuje ciągły i postępujący rozwój miasta. Obelisk o wysokości 25 metrów powstał w latach 70. XX wieku, wewnątrz konstrukcji umieszczono list do potomków. W pobliżu pomnika znajduje się mały skwer - miejsce spacerów mieszkańców, spędzania świąt i organizowania różnych widowisk.

drzewo sygnalizacji świetlnej

Niezwykły obiekt artystyczny, który w 2011 roku zdobił miejski plac między ulicami Suworowa i Oktiabrską. Burmistrz miasta wpadł na pomysł i zobaczył drzewo sygnalizacji świetlnej w Londynie i postanowił stworzyć takie samo w Penzie. Atrakcja została zmontowana z 36 starych, wycofanych z eksploatacji (ale działających) sygnalizatorów świetlnych. W rezultacie twórcy otrzymali pełnoprawne dzieło sztuki współczesnej.

Zoo w Penzie

Zoo zostało założone w 1981 roku. Obecnie żyje w nim ponad 200 gatunków zwierząt, z których 70 jest wymienionych w Czerwonej Księdze. Rośnie tu również wielu rzadkich przedstawicieli flory (wiek niektórych drzew przekracza 180-200 lat). Na terenie ogrodu zoologicznego znajdują się otwarte pawilony, w których zwierzęta są wypuszczane latem, oraz zamknięte pomieszczenia, w których mogą przebywać w zimnych porach roku.

Ogród Botaniczny im. I. I. Sprygina

Ogród Botaniczny Penza powstał dzięki inicjatywie członków miejskiego towarzystwa przyrodniczego w 1917 roku. Od samego początku stał się platformą badań naukowych prowadzonych przez wybitnych botaników. W 1966 roku wybuchł tu pożar, który zniszczył szklarnię z gatunkami tropikalnymi i subtropikalnymi (niestety nigdy nie została odrestaurowana).

„Most Przyjaźni”

Kładka dla pieszych została zbudowana w latach 70. W tym czasie budynek był szczytem osiągnięć inżynierskich. Projekt to podwieszany ponton o długości 600 metrów. Nazwę „Most Przyjaźni” otrzymał w 2008 roku po Regionalnym Kongresie Organizacji Pozarządowych Rady Europy. Wieczorem most jest oświetlony jasnymi latarniami, z których roztacza się widok na rzekę i miasto.

Rzeka Sura

Penza stoi nad brzegiem Sury – prawego dopływu Wołgi i jednej z najbardziej malowniczych rzek Wyżyny Wołgi. Tętnica wodna ma bardzo kręty kanał. W XVI wieku stanowiła granicę oddzielającą Chanat Kazański od księstwa moskiewskiego. Po podbojach Iwana Groźnego zaczęto budować wzdłuż niego miasta-twierdze, aby chronić granice rozszerzonego państwa, z których jednym była Penza.

Park Bieliński

Park został założony w 1821 roku w ramach dekretu Aleksandra I o ulepszeniu miast, jest jednym z najstarszych w Rosji. Miejsce to było wielokrotnie odwiedzane przez cesarzy (Aleksander I, Aleksander II, Mikołaj I), znanych naukowców, pisarzy i mężów stanu. W czasach sowieckich park nadal się rozwijał i powiększał. Dziś jest to pełnoprawny i nowocześnie wyposażony teren do spacerów i rozrywki.

Park rzeźb „Legenda”

„Legenda” pojawiła się w 2008 roku po I Sympozjum Rzeźbiarskim, które zgromadziło przedstawicieli z różnych krajów. Na park składają się rzeźby stworzone przez rzemieślników z całego świata z różnorodnych materiałów: kamienia, brązu, marmuru, stali, drewna, plastiku. To pełnoprawny kompleks kulturalny z hotelem, przestrzenią wystawienniczą, salami konferencyjnymi i centrum spa.

Muzeum-Rezerwat "Tarchany"

Kompleks położony jest 100 km od Penzy. To rodzinna posiadłość rodziny Lermontowów, w której Michaił Jurjewicz spędził dzieciństwo. To tutaj w 1942 r. przywieziono jego ciało z Piatigorska do ponownego pochówku na cmentarzu rodzinnym. Muzeum-rezerwat na terenie osiedla zorganizowano dopiero w latach 60-tych XX wieku, praktycznie odtwarzając wszystkie budynki, które uległy znacznej dewastacji.