25 najlepszych atrakcji Manili, Filipiny

Stolica Filipin jest jednym z dziesięciu najludniejszych miast na świecie. Podczas swojego istnienia Manila przeżyła wiele wstrząsów. Główne z nich związane są z czasem kolonizacji i wojen. Hiszpanie pozostawili po sobie dziedzictwo kulturowe, ale zniszczyli wiele filipińskich wartości narodowych. Na cześć bojowników o niepodległość pojawiły się różne atrakcje. Jose Rizal, bohater swojego ludu, został szczególnie uhonorowany.

W Manili znajduje się historyczna dzielnica Intramuros, w której prawie każdy budynek, konstrukcja, a nawet mury są zabytkami architektury. Kościołów jest wiele, ale wśród nich wyróżnia się Quiapo. Mieści się w nim pomnik, dla którego raz w roku gromadzi się w procesji kilka milionów ludzi. Manila jest także kulturalnym centrum stanu, dlatego zgromadzono tutaj najlepsze muzea na Filipinach.

Co zobaczyć i gdzie pojechać w Manili?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Intramuros

Najstarsza dzielnica Manili. Jego nazwa oznacza „w obrębie murów”. Pomimo swojej wartości historycznej Intramuros pozostaje dzielnicą mieszkaniową. Turystów interesują przede wszystkim budowle z przeszłości, na przykład Fort Santiago. W dzielnicy znajduje się także katedra św. Augustyna, najstarszy budynek w mieście. Wokół uszlachetniono przestrzeń, w miejscu rowów obronnych utworzono pola golfowe.

Fort Santiago

Pojawił się w mieście za sprawą konkwistadora Miguela Lopeza de Legazpi w XVI wieku. Jednocześnie konstrukcja została pierwotnie zbudowana z bali i nasypów. Wysokość ścian wynosi 6,7 metra, grubość do 2,4 metra. Fort stał się miejscem uwięzienia filipińskiego bohatera ludowego Jose Rizala aż do jego egzekucji. Obecnie tereny wewnątrz fortu są wykorzystywane do rekreacji, czasem miejscowe teatry organizują występy gościnne pod gołym niebem.

Park José Rizala

Zaczął się formować w XVIII wieku. Początkowo był to plac o wielu funkcjach, m.in. ogłaszano tu dekrety i rozstrzeliwano niepodległościowych Filipińczyków. Wśród straconych był Jose Rizal, lokalny bohater, od którego później nazwano park. Na terenie 60 hektarów znajdują się tereny zielone, pomniki, szklarnia, planetarium, mauzoleum, muzea oraz jezioro z makietą Wysp Filipińskich.

Chinatown

Chinatown rozwijało się szybko po uzyskaniu przez Filipiny niepodległości. Zajmuje dwie dzielnice: Santa Cruz i Binondo. Chinatown może wydawać się zwarte: spacer główną ulicą zajmuje nieco ponad 10 minut. Jednocześnie znajduje się tu wiele sklepów, ciekawych budynków i własnych tradycji kulturowych. Dlatego zbadanie terenu zajmie trochę czasu. Na szczególną uwagę zasługują pracownie, w których wykonuje się przedmioty ze złota i srebra.

dział

Rynek zlokalizowany jest w centrum Starego Miasta. Różni się od wielu typowych azjatyckich miejsc handlowych. Na dużej przestrzeni współistnieją nowoczesne galerie i małe sklepiki, za sąsiednimi drzwiami od mistrza rękodzieła sprzedawane są wybitne marki. W Divisorium można kupić wszystko: od jedzenia po ubrania i biżuterię. Szczyt sezonu zakupowego przypada na kilka tygodni przed rozpoczęciem roku szkolnego i przed świętami noworocznymi.

Memorare Manila Pomnik

Otwarty w 1995 roku w rejonie Intramuros. Stworzony ku pamięci ludzi, którzy zginęli podczas wyzwalania Manili od japońskich najeźdźców w 1945 roku. W centrum kompozycji rzeźbiarskiej znajduje się kobieta z martwym dzieckiem w ramionach i około pięciu innych postaci, również na skraju. W pomniku jest dużo symboliki. Bitwa trwała miesiąc, w czasie którego zginęło około 100 000 cywilów.

Katedra w Manili

Znajduje się w historycznej części miasta. Katedra została konsekrowana ku czci Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W obecnym stanie katedra pochodzi z czasów kolonistów. Budynek, który stoi teraz w tym miejscu, jest szóstym z rzędu. Pierwszą świątynię wzniesiono w 1571 r., ostatnią w 1958 r. Dzięki ciągłym przebudowom katedra okazała się tak niezwykła – łącząc różne style: neobizantyjski, romański i renesansowy.

Kościół św Augustyna

Budowa miała miejsce we wczesnych latach XVII wieku, co czyni kościół najstarszym na Filipinach. Rzeźby na drzwiach i ławach, barokowe dekoracje, rzeźby na dziedzińcu, a także malowany przez włoskich artystów sufit to główne cechy świątyni. Na terenie cerkwi znajduje się kilka grobów znanych osobistości. W 1993 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Kościół Binondo

Inna nazwa to mała bazylika św. Wawrzyńca Ruiza. Założona przez braci dominikanów. Oryginalny budynek nie zachował się. Obecna została zbudowana w 1852 roku. Dzwonnica jest duża i masywna. Ma ośmiokąt u podstawy i pochodzi z końca XVI wieku. Chociaż kościół został zniszczony w czasie II wojny światowej, dzwonnica pozostała prawie nienaruszona. Odbudowa świątyni trwała długo i zakończyła się dopiero w 1984 roku.

Kościół świętego Sebastiana

W drugiej połowie przedostatniego stulecia na tym miejscu wybudowano kolejno cztery kościoły. Pierwsze trzy uległy zniszczeniu, a bazylika z 1891 roku przetrwała do dziś. Jego styl architektoniczny to neogotyk. Osobliwością kościoła jest prefabrykowana metalowa konstrukcja. Ma to na celu ochronę budynku przed trzęsieniami ziemi. Na świecie nie ma podobnych obiektów religijnych. Głównym sanktuarium jest figura Matki Boskiej z Góry Karmel.

Kościół Quiapo

Wzniesiony w 1928 r. W niszach elewacji i na ogrodzeniu znajdują się rzeźby narośli. Główną wartością kościoła jest pomnik Czarnego Nazarejczyka. Co roku odbywa się procesja ku jej czci, w której bierze udział kilka milionów ludzi. Przez resztę czasu ludzie przychodzą do posągu z uwielbieniem i modlitwą. Kościół prowadzi również działalność poboczną, np. świadczy usługi lekarza i prawnika ubogim.

Kościół Malate

Zbudowany przez mnichów augustianów nad brzegiem Zatoki Manilskiej pod koniec XVI wieku. Klęski żywiołowe i wojny nie pozwoliły przetrwać pierwszej budowli. Trwają przebudowy i naprawy. Ostatnia restauracja miała miejsce w drugiej połowie ubiegłego wieku. Fasada jest bardzo nietypowa jak na kościół katolicki. Nazywa się to symbiozą architektury barokowej i muzułmańskiej. Ściany wewnątrz ozdobione są freskami.

Casa Manila

Położony w centrum Intramuros, w pobliżu katedry św. Augustyna. Ten kompleks etnograficzny to niewielki obszar, na którym mieszkała lokalna burżuazja. Domy zachowały nie tylko swój wygląd. Wystrój wnętrz również nawiązuje do przeszłości i statusu dawnych właścicieli. Mury Manili były potrzebne między innymi do oddzielenia Hiszpanów i Filipińczyków. Dlatego dzielnica była zawsze odizolowana.

Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych

Dawna nazwa to Narodowa Galeria Sztuki. Budynek powstał w 1921 roku. Siedzieli tu posłowie. Został przekazany do muzeum w 1998 roku. Kolekcja jest różnorodna, wszystkie pomieszczenia mają niepowtarzalny wystrój. Prezentowane są obrazy, rzeźby, freski i witraże z kościołów, a nawet fragmenty elewacji budynków. Znajdują się tu dzieła wybitnych mistrzów różnych epok oraz cenne obiekty historyczne.

Narodowe Muzeum Antropologiczne

Dawniej nazywane Muzeum Ludu Filipińskiego. Budynek ma pięć pięter, a na każdym znajdują się osobne wystawy tematyczne. Jedna z wystaw poświęcona jest upadkowi Legionu San Diego, znajdują się tam eksponaty opowiadające o handlu kością słoniową w regionie. Muzeum posiada bibliotekę. Nawet na dziedzińcu kompleksu muzealnego eksponowane są eksponaty, na przykład makieta typowego filipińskiego mieszkania z przeszłości.

Narodowe Muzeum Historii Naturalnej

Działa od 2018 roku. Fundusze zbierane są z kilku połączonych w jedno muzeów o podobnej tematyce. Budynek powstał w 1940 roku, ale pierwotnie miał inne przeznaczenie. W czasie II wojny światowej został zniszczony, a po wojnie odrestaurowany w pierwotnym miejscu iw niezmienionym kształcie. Zanim umieszczono tu zbiory Muzeum Przyrodniczego, budynek odbudowano kosztem około miliarda funtów.

Muzeum Światła i Dźwięku

Ekspozycja podzielona jest na trzy części: okres przed kolonizacją hiszpańską, czas panowania nad krajem przez konkwistadorów, życie i walkę o niepodległość José Rizala. Osobliwością muzeum jest to, że zwiedzaniu towarzyszą dźwięki i wideo. Przejście z sali do sali jest jak zmiana epoki historycznej. Interaktywne elementy pozwalają poczuć się jak uczestnik wydarzeń. Dzięki temu przyswajanie informacji jest łatwiejsze i ciekawsze.

Bahai Tsinoy

Założona w 1996 roku, otwarta dla zwiedzających trzy lata później. Poświęcony wkładowi chińskich migrantów w rozwój Filipin. Kolekcja podzielona jest na kilka części. Eksponaty to rzeczy należące do członków diaspory chińskiej, dowody powstania chińskiego w XVII wieku, ceramika, rysunki i fotografie. W muzeum znajduje się biblioteka, sala wykładowa, pracownia teatralna.

Centrum Kultury Filipin

Otwarty na początku 2000 roku. Projekt budynku i przyległego terenu wykonał Leandro Locsin. Centrum jest imponujące pod względem wielkości i mieści kilka instytucji kulturalnych. Wśród nich: teatr sztuki tradycyjnej, galeria sztuki, muzea instrumentów muzycznych i sztuki. Sala koncertowa może pomieścić około 5 tysięcy widzów. Plac wokół ozdobiony jest fontannami, a trawnik pozostaje zielony przez cały rok.

Muzeum Sztuki Metropolitan

Pierwotnie został otwarty w 1976 roku na wystawy międzynarodowe. W salach muzeum eksponowane były wyłącznie prace artystów zagranicznych. W 1986 roku zmieniono zasady, a lokalni znani i modni mistrzowie otrzymali również dostęp do Met. Istnieją również wystawy stałe, na przykład piwnica jest zarezerwowana na ekspozycję przedmiotów złotniczych z VIII-XIII wieku i ceramiki z okresu prekolumbijskiego.

Uniwersytet Świętego Tomasza

Najstarszy istniejący uniwersytet w Azji. Założona w 1611 roku przez hiszpańskich misjonarzy. Ponadto uniwersytet jest największym katolickim na świecie. Obecnie studiuje tu ponad 44 tys. studentów. Jego motto tłumaczy się jako „Prawda w łasce”. Budynki uczelni znajdują się na obszarze ponad 21 hektarów. Architektura budynków łączy dziedzictwo przeszłości z nowoczesnymi rozwiązaniami.

Park Paco

W przeszłości miejsce to było dużym cmentarzem. Pochówki na tym terenie ustały w 1912 r. Szczątki niektórych osób zostały następnie przeniesione do innych części miasta. Nie zachowały się zewnętrzne pamiątki po cmentarzu. W 1966 roku założono tu park. Powierzchnia to 4 tys. m². Raz w tygodniu w parku odbywa się pokaz muzyczny. Często odbywają się tu także wesela i wystawne uroczystości.

Park oceaniczny w Manili

Pierwsze tematyczne morskie centrum rozrywki w mieście. Oceanarium oferuje wiele rozrywek: od niespiesznych spacerów wśród akwariów po programy edukacyjne. Odwiedzający mogą nakarmić pingwiny, odwiedzić spa, obejrzeć sztuczki lwów morskich i pojeździć po lokalnych atrakcjach. Oprócz ssaków wodnych i ryb znajduje się tu sekcja z ptakami. Niektóre z nich są egzotyczne.

Bęben fortu

Został zbudowany w pierwszych latach ubiegłego wieku. Fort jest również nazywany „Betonowym Pancernikiem”. Znajduje się przy wejściu do Zatoki Manilskiej. Obecnie wysepka i otaczające ją fortyfikacje bardziej przypominają ruiny na środku wody. Fort został szczególnie poważnie uszkodzony podczas II wojny światowej, kiedy toczyły się bitwy między wojskami amerykańskimi i japońskimi. Jednocześnie część murów, kilka dział i wieże są dobrze zachowane.

Wyspa Corregidorów

Z Manili na wyspę można dostać się promem. Corregidor ma skromne rozmiary: 6,5 km długości i około 3 km szerokości. Posiada bogatą historię związaną z osadnictwem rybaków i piratów. Wraz z przybyciem Hiszpanów pojawiła się tu latarnia morska, a Amerykanie zbudowali bazę wojskową. W tej chwili na wyspie można obejrzeć wiele atrakcji, w tym Wieczny Płomień, pomnik wojenny, Japoński Ogród Pokoju.