30 najlepszych atrakcji Pekinu, Chiny

Imperialne dziedzictwo, pamięć twórców rewolucji i nowoczesne trendy w architekturze – taki jest obecny Pekin. Zakazane Miasto jest na wyciągnięcie ręki od mauzoleum Mao Zedonga i "jaja" - opery zbudowanej w futurystycznym stylu. Jakimś cudem miejscowe władze znajdują miejsce na budowę drapaczy chmur i parków. I robią to, zachowując hutongi - stare zaułki i klasyczną chińską zabudowę.

Zatłoczony Pekin jest zawsze głośny, więc planowanie relaksujących wakacji podczas wizyty w tym mieście nie ma sensu. Natomiast w dni powszednie można cieszyć się względną ciszą w kompleksach świątynnych lub na łonie natury. Terenów zielonych jak na metropolię jest całkiem sporo, a ich powierzchnia jest ogromna.

Co zobaczyć i gdzie pojechać w Pekinie?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

zakazane Miasto

Kompleks pałacowy ma powierzchnię 720 tysięcy m² i obejmuje 980 budynków. Według tych wskaźników nie ma sobie równych na świecie. Przez prawie 500 lat była główną rezydencją 24 cesarzy z dynastii Ming i Qing. Po abdykacji Pu Yi z tronu i rewolucji Zakazane Miasto w 1925 roku stało się muzeum, w którym przechowywane są skarby cesarskich domów. Pierwszy z chińskich obiektów wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wielki Mur Chiński

Główna chińska atrakcja, która według legendy jest widoczna z kosmosu. Zaczęto go budować w III wieku pne. Miał on duże znaczenie obronne. Grubość murów waha się od 5 do 8 metrów, a wysokość od 6 do 10 metrów. Był on sukcesywnie uzupełniany aż do połowy XVII wieku. Obecna długość to ponad 21 tys. km. Badaling jest najczęściej odwiedzanym miejscem przez turystów. Przechodzi w pobliżu Pekinu.

Grobowce dynastii Ming

Kompleks mauzoleów położony jest na zboczach gór Tianshou. Spoczywało tu 13 cesarzy z dynastii Ming, poczynając od Zhu Di. Wraz z grobowcami dynastii Qing znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Droga do mauzoleów jest ozdobiona posągami zwierząt i mitycznych stworzeń. Miejsce pochówku wybrał sam Zhu Di, który przeniósł stolicę kraju do Pekinu. Podczas budowy przestrzegali zasad Feng Shui.

Świątynia Nieba (Tiantan)

Zbudowany w 1420 roku i położony na terenie parku. Zaokrąglone elementy budynku świątyni nie są typowe dla Chin. Uważa się, że w ten sposób autorzy projektu próbowali symbolizować niebo. W dniu przesilenia zimowego sam cesarz modlił się tutaj o urodzaje. Tradycja trwała kilka wieków. Teraz kompleks świątyń i klasztorów jest jednym z największych w kraju. Jego powierzchnia to około 280 hektarów.

Pałac Letni (Yiheyuan)

Jest to zarówno rezydencja cesarza, jak i teren parku. Budowę prowadzono w połowie XVIII wieku. Zespół architektoniczny znajduje się przy bramie wschodniej. A na Górze Długowieczności wznosi się Wieża Kadzidła, która została wzniesiona na cześć Buddy. Kompleks kanałów, pawilonów, malowana galeria, sztuczne jeziora i wyspy to arcydzieło chińskiej architektury krajobrazu. Od 1998 roku znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Galeria Changlana

Znajduje się na terenie Pałacu Letniego i łączy poszczególne jego części. Wzniesiony w 1750 r., sto lat później został prawie całkowicie zniszczony, ale odrestaurowany. Osobliwością tego zadaszonego fragmentu są 273 sekcje, które zawierają między innymi obrazy scen batalistycznych i krajobrazów. Łączna liczba kondygnacji to około 14 tys. Wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa.

Plac Tiananmen

Centralny plac Pekinu był największy aż do XX wieku. Rozłożona na 440 tys. m². Tutaj Mao Zedong proklamował utworzenie Chińskiej Republiki Ludowej. Znane jest również ze smutnych wydarzeń, np. grupowego samospalenia w 2001 roku, czy stłumienia protestów w 1989 roku. Atrakcje: Mauzoleum Mao Zedonga, Pomnik Bohaterów Ludu, Brama Niebiańskiego Spokoju, Narodowe Centrum Sztuk Widowiskowych.

Brama Niebiańskiego Spokoju

Główne wejście do Cesarskiego Miasta. Zbudowane w 1420 roku, były kilkakrotnie uszkadzane, w tym przez uderzenie pioruna, i odnawiane. Wokół nich w przeszłości odczytywano dekrety cesarza. Sam władca Państwa Środka przechodził przez bramy, aby się pomodlić i opuścić ofiary. W XX wieku nad bramą wisiał portret Mao Zedonga, a po bokach dwa plakaty z hasłami i życzeniami dla Chińczyków.

Mauzoleum Mao Zedonga

Zbudowany do 1977 roku na placu Tiananmen. Trumna ze szczątkami wieloletniego przywódcy Komunistycznej Partii Chin i kraju Mao Zedonga jest zainstalowana w Sali Odwiedzających. Sala Osiągnięć Rewolucyjnych opowiada o polityku i jego współpracownikach podczas puczu. W Sali Północnej znajduje się marmurowy posąg Mao, aw Sali Południowej zgromadzono obrazy chińskich zabytków. W budynku jest kino.

Świątynia Yonghegun

Odnosi się do wyznania buddyzmu tybetańskiego. Podczas budowy w 1964 roku postanowiono połączyć klasyczne style chińskie i tybetańskie. W centralnej sali znajdują się 3 posągi Buddy, identyfikujące przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Główne ceremonie odbywają się w sali Dharmaczakry. A „Pawilon 10 000 szczęścia” wyróżnia się posągiem Maitrei, który ma wysokość 26 metrów i jest wyrzeźbiony z drzewa sandałowego.

Świątynia Konfucjusza

Jest datowany na 1302 rok i istnieje jako muzeum od 1911 roku. Druga co do wielkości konfucjańska świątynia Cesarstwa Niebieskiego. Powierzchnia kompleksu, podzielona na 4 dziedzińce, to ponad 20 tys. m². Tutaj na kamiennych tablicach wyryte są nazwiska 50 tysięcy osób, które zdały egzamin z dzieł Konfucjusza. A 189 stel pokrytych jest cytatami filozofa. Główna ekspozycja muzeum znajduje się w pawilonie Wielkiej Nauki.

Muzeum Narodowe Chin

W obecnym kształcie pojawiło się w 2003 roku po połączeniu Narodowego Muzeum Historii Chin i Muzeum Rewolucji Chińskiej. Oba zostały założone w 1959 roku i mieściły się w tym samym budynku. W latach 2007-2011 muzeum było zamknięte z powodu przebudowy. Trzykrotnie powiększono powierzchnię wystawienniczą oraz unowocześniono ekspozycję. Zbiory obejmują okres 5 tysięcy lat. Na elewacji zainstalowany jest zegar odliczający czas przed ważnymi wydarzeniami.

Narodowe Centrum Sztuk Scenicznych

Futurystyczny budynek powstawał w stolicy Chin w latach 2001-2007. Za projekt odpowiadał Paul Andreu. Nawet po rozpoczęciu pracy trwały spory dotyczące ich celowości. Elipsoidalna kopuła wykonana z tytanu i szkła wyraźnie nie pasowała do historycznego centrum miasta. Ludzie nazywali operę „jajkiem” właśnie ze względu na jej niezwykły kształt. Wokół centrum utworzono sztuczny zbiornik. Wewnątrz - 3 sale na 6500 miejsc.

Muzeum stolicy

Zgodnie z klasyfikacją można to przypisać lokalnej tradycji. Do 1981 roku specjalnie dla muzeum wybudowano nowoczesny budynek w stylu secesyjnym. Połączenie szkła i betonu sprawia, że ​​jest zarówno podstawowy, jak i lekki. Na 7 piętrach znajduje się kilka stałych wystaw poświęconych przeszłości Chin. Wystawy czasowe obejmują współczesny okres historii. Fundusze obejmują 200 tysięcy jednostek magazynowych.

798 Strefa Sztuki

W latach pięćdziesiątych XX wieku na tym terenie zbudowano fabrykę. W latach 90. nie pracował już na pełnych obrotach, a tereny były wynajmowane. Pekińska Akademia Sztuk Pięknych wynajęła kilka sal, potem poszczególni artyści zaczęli nadrabiać zaległości. Otwierali tu warsztaty, galerie lub po prostu mieszkali. Stopniowo Strefa Sztuki zapełniała się restauracjami, sklepami tematycznymi, sklepami z pamiątkami i halami wystawowymi.

Teatr Chaoyang

Założona w 1984 roku. Główną specjalizacją jest tworzenie pokazów akrobatycznych. Oprócz sali widowiskowej na powierzchni 3000 m² znajdują się trzy sale kinowe. Program nadawany jest dwa razy dziennie. Artyści podczas inscenizacji starają się uwzględniać chińskie tradycje, używać autentycznych rekwizytów czy odpowiedniej muzyki. Liczby łączą w sobie piękno, zręczność, wdzięk i pewne ryzyko.

Czerwony teatr

Nazwa wywodzi się od koloru ścian budynku, znajdującego się w historycznej dzielnicy stolicy Niebiańskiego Imperium. Przedstawienia obejmują pokazy akrobatyczne z elementami kung fu. Artyści nie korzystają z ubezpieczeń, co dodatkowo uatrakcyjnia spektakl. Na ekranach chińskie słowa wypowiadane ze sceny są dubbingowane na angielskie tłumaczenia. Podczas spektaklu obowiązuje zakaz filmowania na sali.

Park Olimpijski

Budowany przez kilka lat na Igrzyska Olimpijskie w 2008 roku. Powierzchnia - 1135 hektarów. Głównymi obiektami parku są stadion „Ptasie Gniazdo” oraz pałac sportów wodnych „Wodna Kostka”. Po zakończeniu konkursu zostały przekształcone odpowiednio w kompleks rozrywkowy oraz centrum muzyczne i rozrywkowe. Ponadto w parku znajduje się rozległy teren zielony oraz atrakcje, takie jak diabelski młyn.

ulicy Wangfujing

Jedna z arterii handlowych stolicy Chin. Prawie w całości dla pieszych. Długość niecały kilometr, podczas gdy znajduje się na niej około 200 sklepów. Oprócz znanych marek, Wongfujing posiada również towary produkowane lokalnie, w tym ręcznie robione. Ulica pochodzi z czasów dynastii Yuan, kiedy to powstała 700 lat temu. Obecną nazwę otrzymała 200 lat później, za panowania dynastii Ming.

Nanluogu hutong

Wąska uliczka o tej nazwie jest typowym przedstawicielem hutong - starych uliczek. Rozciąga się na długości 800 metrów w rejonie Dongcheng. Został zbudowany w czasach dynastii Yuan, a swoją obecną nazwę otrzymał w czasach dynastii Qing. Od wieków nie był odbudowywany, jednak budynki często zmieniały swoją specjalizację. Teraz coraz więcej miejscowych kieruje się turystami, więc otwierają sklepy i małe restauracje.

Siedziba CCTV

Budowa wieżowca trwała od 2004 do 2009 roku. Budynek jest zarezerwowany dla siedziby Chińskiej Telewizji Centralnej. Oprócz tego w środku znajdują się biura, sale wystawowe, hotel, teatr i centrum kultury. Niezwykły jest kształt wieżowca: dwie lekko nachylone względem siebie wieże połączone są wspólną platformą na dole i 75-metrowym chodnikiem na górze. Wysokość - 234 metry.

Drapacze chmur Wangjing SOHO

Kiedy miasto potrzebowało budynków biurowych dla przedstawicieli międzynarodowych firm, zdecydowano się na budowę drapaczy chmur w rejonie Wangjing. Trzy budynki, które wyglądają jak góry, zostały zaprojektowane przez Zahę Khalid w 2012 roku. W ich projekcie zewnętrznym nie ma ostrych narożników, są tylko gładkie linie. Na uwagę zasługuje również system zaopatrzenia w wodę wieżowców, który pozwala zaoszczędzić do 42% wody w stosunku do ogólnie przyjętej normy.

Park Pokoju

Na obszarze kilku hektarów gromadzone są kopie głównych atrakcji świata. Oprócz piękna, które istnieje do dziś, takich jak Wieża Eiffla, Opera w Sydney, Wielki Kanion i Katedra Notre Dame, znajduje się tu również Koń Trojański, który wywodzi się z mitów, a także zaginiona Latarnia Morska Aleksandria. Większość obiektów wykonana jest w skali 1:8. W parku odbywają się święta narodowe różnych narodów.

Park rozrywki „Dolina Szczęścia”

Stał się alternatywą dla Disneylandu i zaczął przyjmować gości od 2006 roku. Powierzchnia to 500 tys. m². Podzielony jest na 6 stref tematycznych, z których każda ma swój własny temat i odpowiadający mu wygląd. Starożytna Grecja, Majowie, Dziki Świat, Atlantyda, Kraina Mrówek, Królestwo Wróżek to około stu atrakcji. Ponadto w parku znajdują się kawiarnie, sklepy, miejsca do rekreacji.

Jezioro Huhai

Poprzez kanały jest połączony z jeziorami Xihai i Qianhai. Na brzegach znajdują się restauracje serwujące dania z różnych kuchni świata. Dzięki nim dzielnica słynie z życia nocnego. Możesz zarezerwować wycieczkę łodzią po Houhai na małej łodzi urządzonej w chińskim stylu. Przez jezioro przerzucony jest szeroki kamienny most. W pobliżu znajduje się wiele atrakcji, takich jak tor wyścigowy czy Pałac Gongwangfu.

zoo w pekinie

Pierwsza nazwa to „Ogród 10 tysięcy zwierząt”. Założona w 1908 roku. Po prawie pół wieku przyszedł czas na duże zmiany: wprowadzono wiele nowych gatunków. Na powierzchni 50 000 m² zbudowano przestronne wybiegi dla małp, pand, lwów, słoni i innej fauny. Obecnie ogród zoologiczny liczy około 7 tys. zwierząt. Niektóre budynki są również częścią ekspozycji i mają własne cechy architektoniczne.

Yuanmingyuan

Zespół ogrodowo-pałacowy powstał w 1707 roku. Obejmował pałace, obiekty sakralne, sztuczne zbiorniki wodne. Został zniszczony w połowie XIX wieku. Nie został odrestaurowany, ale niektóre szczegóły krajobrazu są dobrze narysowane do dziś. Nawet ruiny pałacu w stylu europejskim wyglądają schludnie i malowniczo. Odwiedzamy turystów na równi z innymi urokami miasta.

pekiński ogród botaniczny

Terytorium jest mieszane - górsko-płaskie. Powierzchnia to około 130 hektarów. Ogród podzielony jest na strefy: miejsca eksperymentów, segmenty turystyczne oraz te, do których dostęp jest ograniczony. Rośliny - około 3 tysiące gatunków. Ogród bonsai szczyci się drzewami, które mają ponad tysiąc lat. Zebrano 60 odmian drzew brzoskwiniowych. W ogrodzie znajdują się kawiarnie i restauracje, a także ścieżki ze szczegółowymi znakami dla wygody turystów.

Park Jingshana

Nazwa tłumaczy się jako „krajobrazowy park górski” lub „widok z góry”. Został założony jako ogród cesarski. W tym celu sztucznie utworzono wzgórze o wysokości ponad 47 metrów. W pobliżu znajdują się 4 mniejsze wzgórza. W każdym z nich znajduje się klasyczny chiński pawilon. Jingshan to miejsce spotkań osób starszych. Zajmują się tańcem, praktykami medytacyjnymi i grupowymi spacerami po parku.

Park Beihai

Znajduje się obok Zakazanego Miasta. Powierzchnia to około 69 hektarów. Jezioro o tej samej nazwie zajmuje około połowy terytorium. Park ma długą historię, sięgającą X wieku, ale dopiero w 1925 roku wpuszczono do niego ogół społeczeństwa. Znajduje się tu wiele ikonicznych obiektów, na przykład: 40-metrowa stupa Bai Ta, buddyjska świątynia Yunan, Pawilon 5 Smoków, kamienie Taihu i „ogród w ogrodzie” zwany Jingxin Hall.