15 najlepszych atrakcji Derbent, Rosja

Derbent to najstarsze miasto w Rosji. Jego nazwa tłumaczy się jako „zamknięte bramy” i jest związana z lokalizacją. Derbent stanowiło granicę między „Naprzód Azją” a Europą Wschodnią, uniemożliwiając nieproszonym gościom przedostawanie się w głąb lądu. Na pamiątkę funkcji obronnych miasta zachowała się cytadela Naryn-kala. Został należycie doceniony na arenie międzynarodowej i wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Kolejną cechą Derbentu z przeszłości jest możliwość dogadania się ramię w ramię z różnymi ludami i przedstawicielami wielu religii. Zwiedzanie miasta, wciśniętego pomiędzy góry i Morze Kaspijskie, pomoże się o tym przekonać. Meczet Juma – najstarszy w WNP, odrestaurowana synagoga, budynek cerkwi ormiańskiej i jedyna zachowana cerkiew opowiadają o różnorodności kulturowej Derbentu.

Co zobaczyć i gdzie się wybrać w Derbent?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Cytadela Naryn-kala

Wzniesiony w VIII-XVI wieku i wykorzystywany do celów obronnych. Budowanie na wzgórzu dawało dodatkowe korzyści. Ponadto cytadela blokowała przesmyk, uniemożliwiając swobodny przejazd nieproszonym gościom z ziem perskich. Naryn-kala zajmuje 4,5 ha i ma nieregularny kształt. Na jego terenie zachowały się budowle z różnych okresów, takie jak łaźnie. Cytadela jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Meczet Juma

Najstarszy meczet w WNP. Mimo budowy w VIII wieku obecny wygląd kształtował się etapami. Dokonano zarówno kosmetycznych, jak i poważnych zmian. Na przykład w XIV wieku meczet został odrestaurowany po trzęsieniu ziemi. W czasach sowieckich budynek służył jako więzienie. Usługi wznowiono w 1943 r. Dziedziniec ozdobiony jest pomnikiem przyrody - 4 bylinami platanami.

Kościół Najświętszego Zbawiciela

Kościół ormiański istniał w mieście od drugiej połowy XIX wieku do 1920 roku. Został zbudowany na miejscu starej kaplicy zaprojektowanej przez wygnanego pisarza Gabriela Sundukyana. W czasie wojny secesyjnej budynek został poważnie uszkodzony. W 1975 roku świątynia została uznana za zabytek architektury. Kilka lat później przeprowadzono zakrojoną na szeroką skalę renowację. Czasami odbywają się tu chrzty i śluby.

Kościół wstawiennictwa Najświętszej Bogurodzicy

Zbudowany na przełomie XIX i XX wieku. Jest to jedyna cerkiew prawosławna w mieście. Pierwotnie była to szkoła parafialna. Ale w rezultacie wzniesiono dwa budynki oddzielające kościół od budynku edukacyjnego. Przez kilka lat, aż do 1943 roku świątynia była zamknięta i nie przyjmowała parafian. Nie tak dawno oddano do użytku dzwonnicę i dom cerkiewny. W 2009 roku zainstalowano nowy ikonostas.

Synagoga „Kele-Numaz”

Derbent przed stuleciem było bardzo zróżnicowanym etnicznie i religijnie miastem. Jego płaską część zajmowali Żydzi. W 1914 r. przy głównej ulicy ich dzielnicy wybudowano synagogę. Renowację przeprowadzono w 2009 r. Budynek rozebrano i odbudowano, łącząc stare i nowe materiały. Tak więc cechy historyczne zostały zachowane, a wytrzymałość konstrukcji wzrosła. Ponowne otwarcie nastąpiło rok później.

Teatr Dramatyczny Lezgi

Powstał na bazie amatorskiego koła teatralnego. Widzami pierwszego przedstawienia byli wyłącznie mężczyźni. Próba udostępnienia sali i kobiet doprowadziła do przerwania występu przez duchownych muzułmańskich. Od swojego powstania w 1905 roku teatr wielokrotnie spotykał się z zakazami. Zespół otrzymał stałą siedzibę dopiero w 1927 roku, wcześniej dając występy w twierdzy lub na wsiach.

Dom Piotra I

Początkowo miejsce to było ziemianką, w której przebywał cesarz podczas kampanii perskiej w 1722 roku. Później kompleks rozrósł się: obecnie znajduje się tam pawilon-kolumnada, pomnik Piotra I, muzeum oraz pozostałości ziemianki. Obiekt został poważnie uszkodzony po rewolucji. Ziemianka zagłębiła się w ziemię, a pawilon zamieniono na budynek mieszkalny. W obecnym kształcie atrakcja istnieje od 2015 roku.

Muzeum Dywanów oraz Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej

Otwarcie nastąpiło w 1982 roku. Zbiory eksponowane są w budynku, w którym w przeszłości znajdował się kościół ormiański. Podstawą ekspozycji są dywany, ale są też inne ciekawe eksponaty. Wyroby ze srebra, miedzi i drewna pokazują, jak utalentowani są lokalni rzemieślnicy. Próbki sztuki dekoracyjnej i użytkowej sprowadzane są do muzeum z najodleglejszych zakątków republiki. Co roku skromne jeszcze środki są uzupełniane.

Muzeum Kultury i Życia Starożytnego Derbent

Ekspozycja zajmuje budynek zabytku architektury „Łaźnia Dziewicza”. To miejsce mogły odwiedzać tylko niezamężne dziewczyny. Łaźnie funkcjonowały do ​​połowy XX wieku, aw 1992 roku po renowacji stały się muzeum. Wystrój wnętrz został zachowany. Zainstalowano specjalne manekiny, aby pokazać niektóre obrzędy z przeszłości. Podczas zwiedzania opowiadają o zabiegach przeprowadzanych w łaźniach.

Muzeum Historii Kultur i Religii Świata

Od czasów starożytnych Derbent znane jest jako miasto bardzo zróżnicowane pod względem wyznaniowym i narodowościowym. Na pamiątkę tamtych czasów, kiedy przedstawiciele wszystkich wyznań i ludzie z różnych stron świata żyli w pokoju, w 2014 roku otwarto muzeum. Podstawą ekspozycji są stroje narodowe, przedmioty religijne, obrazy o odpowiedniej tematyce. Opracowano kilka specjalnych programów dla dzieci w wieku szkolnym.

Dom-muzeum Bestużewa-Marlinskiego

Ekspozycja mieści się w budynku z końca XVIII wieku, będącym klasycznym przykładem architektury rezydencjonalnej tego okresu. Alexander Bestuzhev-Marlinsky - pisarz i dekabrysta. Zajmował się etnografią i wykorzystywał znalezione materiały do ​​swoich prac. Wystawa poświęcona jest nie tylko twórczości pisarza, ale także życiu codziennemu. Wystrój w domu został zachowany, a także uzupełniony o eksponaty pasujące do tematu.

Park Chwały Wojskowej

Park został gruntownie odnowiony. W nowej formie został otwarty w 2015 roku w przeddzień Dnia Zwycięstwa. Głównymi elementami są aleja bohaterów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, fontanna i pomnik. Ta ostatnia nazywa się „Matką Żałobną” i wygląda jak rzeźba kobiety wyciągającej ręce do modlitwy, z trzema żurawiami nad głową. Przed pomnikiem z brązu płonie Wieczny Płomień.

Latarnia morska Derbenta

Chociaż miasto było używane jako port od czasów starożytnych, w kronikach nie ma informacji o latarniach morskich. Obecna latarnia morska pojawiła się w Derbent w 1853 roku. Jej wysokość przekracza 18 metrów. Po wojnie rosyjsko-perskiej na Morzu Kaspijskim handel zaczął się rozwijać w szybkim tempie, więc latarnia morska była niezbędna i naprawdę ułatwiła życie żeglarzom. Nadal pozostaje aktywny. Wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Nasyp Derbenta

Terytorium zaczęto nobilitować w związku z obchodami 2000-lecia lokacji miasta. Długość nasypu wynosi 780 metrów, szerokość waha się od 20 do 130 metrów. To nie jest tylko teren spacerowy. Na powierzchni 8,6 ha powstały place zabaw i boiska sportowe, miejsca na imprezy masowe, pojawiły się nawierzchnie dla rowerzystów i wygodne chodniki dla pieszych. Projekt nie został jeszcze ukończony.

Morze Kaspijskie

Ze względu na swoje rozmiary endoreiczne jezioro stało się znane jako morze. Jego powierzchnia wynosi około 371 tysięcy km², a średnia głębokość to 208 metrów. Wśród wielu wysp wyróżnia się ponad 50 największych. Dzięki plażom, borowinom leczniczym i źródłom istnieje szansa na przyciągnięcie turystów nad Morze Kaspijskie, jednak infrastruktura jest nadal słabo rozwinięta.