20 najlepszych atrakcji Neapolu

Kolorowy i wyrazisty Neapol budzi niejednoznaczne uczucia. Wspaniałe katedry i pałace neapolitańskich królów stoją obok biednych bloków miejskich, jasne kolory miejskich ulic ustępują łuszczącym się dachówkom zrujnowanych domów. Sami Neapolitańczycy to porywczy, emocjonalny naród, który nie lubi zawracać sobie głowy niepotrzebnymi zmartwieniami.

A jednak Neapol to prawdziwa architektoniczna rozkosz i nieubłagana potęga historii. Nad brzegiem Zatoki Neapolitańskiej kwitła cywilizacja rzymska, wybuchł Wezuwiusz i działali geniusze renesansu. Miasto pochłonęło historię całych epok i jest teraz gotowe podzielić się nią ze wszystkimi. A tutejsza kuchnia i doskonałe wina przyciągają nie tylko obcokrajowców, ale nawet Włochów z innych części kraju.

Co zobaczyć i gdzie pojechać w Neapolu?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Wulkan Wezuwiusz

Aktywny wulkan w Apeninach. Historia opisuje 80 erupcji Wezuwiusza, ale najbardziej niszczycielska miała miejsce w 79. W rezultacie kilka rzymskich miast zostało zniszczonych i pogrzebanych pod popiołami. W XIX i XX wieku. Podjęto kilka prób zorganizowania wyciągów na wulkan dla turystów, ale wszystkie konstrukcje zostały zniszczone przez kolejną erupcję. Obecnie na Wezuwiusz można wspiąć się szlakiem turystycznym.

Pompeje

Starożytne rzymskie miasto założone w VI wieku pne. Oscańscy Włosi. W I wieku pne. Pompeje znalazły się pod panowaniem Rzymu. W 79 r., w wyniku potężnej erupcji Wezuwiusza, miasto zostało doszczętnie zasypane popiołem, zginęło kilka tysięcy mieszkańców. Wykopaliska na tym terenie rozpoczęły się w XVIII wieku. W rezultacie Pompeje zostały dosłownie „wykopane” spod grubej warstwy popiołu. Dziś na terenie działa historyczny park-muzeum.

Herkulanum

Kolejne starożytne miasto, które ucierpiało w 79 roku z powodu aktywności wulkanicznej Wezuwiusza. Nie tylko była pokryta popiołem, ale również zalana potokami lawy i płynnego błota, które lały się z nieba wraz z deszczem. Większości ludności udało się uciec. Zorganizowane wykopaliska rozpoczęto w 1738 roku z inicjatywy króla Karola III. W najbliższej miejscowości otwarto muzeum, do którego przewożono znalezione eksponaty. Budynki i wnętrza domów Herkulanum są dobrze zachowane dzięki stwardniałej lawie.

Plac plebiscytowy

Główny plac Neapolu, położony w pobliżu portu. Wokół niego znajdują się główne atrakcje średniowiecza i New Age. Współczesny kształt plac uzyskał w XVII wieku, kiedy wokół niego wybudowano kilka pałaców. Plac został nazwany na cześć referendum z 1860 roku, w którym mieszkańcy Neapolu opowiedzieli się za przyłączeniem regionu Piemontu.

Pałac Królewski

Rezydencja hiszpańskiego gubernatora Neapolu Fernando Ruiza de Castro. Królowie i inne osoby koronowane korzystali z pałacu podczas swoich wizyt w mieście. Budynek został uszkodzony w pożarze w 1837 roku, po którym nastąpiła wspaniała przebudowa. Pod koniec XIX wieku na fasadzie zainstalowano posągi słynnych władców neapolitańskich. W osobnym skrzydle pałacu mieści się biblioteka Wiktora Emanuela III.

Bazylika San Francesco di Paola

XIX-wieczny neoklasycystyczny kościół zbudowany za panowania Ferdynanda I. Kościół jest pod wezwaniem św. Franciszka. Król uważał, że to on pomógł odzyskać zdobyte przez Francuzów ziemie i zwrócić koronę. Zarysy budowli powtarzają architekturę rzymskiego Panteonu, ołtarz katedralny bazyliki jest bogato zdobiony kamieniami szlachetnymi, posadzkę wyłożono marmurowymi płytami.

Kaplica San Severo

W przeszłości kaplica była prywatnym kościołem i grobowcem szlacheckiej rodziny San Severo. Pierwszy książę z tego rodu, Giovanni Francesco Paolo de Sangro, zbudował świątynię w podzięce Madonnie za cudowne uzdrowienie z ciężkiej choroby. Wśród miejscowych uważa się, że jeden z książąt San Severo był Wielkim Mistrzem neapolitańskich lóż masońskich, a kaplica do połowy XVIII wieku była świątynią „towarzystwa wolnomularzy”.

Katedra św Januarego

Świątynia poświęcona patronowi Neapolu, św. Januaremu. Zostało założone za panowania króla Karola I Andegaweńskiego w XIII wieku. W kaplicy katedralnej zachowały się unikatowe malowidła ścienne z XIV wieku. Najważniejszym zabytkiem katedry jest XVII-wieczne naczynie z zamrożoną krwią św. Januarego. Ale trzy razy w roku, w obecności dużej liczby wierzących, zdarza się religijny „cud” i krew znów staje się płynna.

Święta Chiara

Kompleks sakralny ku czci św. Klary z Asyżu, obejmujący klasztor, muzeum i grobowce władców dynastii Andegawenów. Pierwsza świątynia powstała w tym miejscu na początku XIV wieku. W połowie XVIII wieku dokonano przebudowy, a stylem dominującym w architekturze zespołu stał się barok. W 1943 roku w wyniku bombardowania kościół został zniszczony, ale w 1953 roku przywrócono mu pierwotny wygląd z XIV wieku.

Galeria Umberto I

Pasaż handlowy z XIX wieku w stylu neoklasycystycznym z elementami neorenesansowymi, wspaniały przykład nowoczesnej architektury miejskiej. Podczas projektowania mediolańska galeria Victora Emanuela została wzięta za wzór, ale ostatecznie kopia okazała się bardziej luksusowa niż sam oryginał. Wewnątrz znajdują się sklepy i restauracje, cyklicznie odbywają się koncerty muzyki fortepianowej.

Muzeum Capodimonte

Neapolitańskie Muzeum Sztuk Pięknych, w którym znajduje się największa kolekcja Tycjana. Większą część ekspozycji zgromadzili przedstawiciele rodziny Farnese, z której pochodził papież Paweł III. Papież nieustannie zamawiał obrazy u Michała Anioła i Tycjana, którzy tworzyli portrety niemal wszystkich członków rodziny Farnese. W XVIII wieku dla kolekcji wybudowano osobny pałac.

Muzeum Archeologiczne w Neapolu

Muzeum, w którym przechowywane są znaleziska z wykopalisk w Herkulanum, Pompejach i Stabii. Ekspozycja mieści się w budynku z XVI-XVII wieku. Początkowo budynek ten służył jako uniwersytet, następnie przeniesiono tu prywatne zbiory Burbonów i Farnese oraz bibliotekę królewską. Najcenniejsze eksponaty to dzieła sztuki stworzone przez starożytnych mistrzów. Wydobyto je z gruzów miast zniszczonych podczas erupcji.

Opera w San Carlo

Teatr został zbudowany za panowania Karola III Burbona w pierwszej połowie XVIII wieku. Budynek pomieścił ponad 3 tysiące widzów, co uczyniło neapolitańską scenę operową największą na świecie. Zabytkowy budynek nie zachował się do dziś, gdyż został zniszczony przez pożar w 1816 r. i dokończony bombardowaniem w 1943 r. Oprócz przedstawień turyści mają możliwość zwiedzania teatru ze zwiedzaniem.

Zamek Castel dell'Ovo

Nadbrzeżna fortyfikacja, której potężne mury wcinają się w wody Morza Tyrreńskiego. Twierdza stoi na małej wyspie iz daleka przypomina ogromny kamienny statek. Pierwszą budowlą na tym miejscu była willa rzymskiego generała Lukullusa. W V wieku budowla została ufortyfikowana na wypadek ataku na miasto od strony morza. Mnisi mieszkali na wyspie aż do IX wieku. Zamek rozbudowywał się przez kolejne stulecia, aw XVII wieku został przekształcony w więzienie. Twierdza, zbudowana na początku XII wieku, przetrwała do dziś.

Zamek Świętego Elma

Twierdza zbudowana jest na wzgórzu, dzięki czemu dominuje w krajobrazie miejskim. Z murów zamku roztacza się zapierająca dech w piersiach panorama Wezuwiusza i malownicze widoki Neapolu. Zamek został zbudowany na miejscu kościoła z X wieku. W XVI wieku Hiszpanie przebudowali twierdzę i od tego czasu jej wygląd niewiele się zmienił. Na przestrzeni wieków fortyfikacja była wielokrotnie poddawana oblężeniom i szturmom ze względu na swoje korzystne położenie strategiczne.

Zamek Castel Nuovo

Pałac zbudowany dla Karola Andegaweńskiego w XIII wieku. Monarcha nigdy nie mógł się w nim osiedlić, gdyż zginął w czasie powstania. Budynek łączy w sobie nie do zdobycia potężne fortyfikacje i luksus królewskiej rezydencji. Zamek był na przemian własnością Francuzów, Hiszpanów i Austriaków. Na początku XIX wieku trafił nawet w ręce szwadronu rosyjskiego. Dziś w tym miejscu mieści się muzeum i siedziba Towarzystwa Historycznego.

Pałac Królewski w Casercie

Wiejski pałac władców neapolitańskich, zbudowany w XVIII wieku. Pod względem wielkości przekracza francuski Wersal o 3,5 razy. Pałac został zbudowany według projektu L. Vanvitellego. Podczas planowania architekt wziął za wzór Pałac Królewski w Madrycie. Na terenie znajduje się teatr dworski i kościół. Miała powstać kolejna biblioteka i uniwersytet, ale plany te pozostały na papierze.

Cmentarz Fontanelle

Ossuarium zlokalizowane w jaskiniach na zboczach wzgórza Materdei. Pierwsze pochówki pojawiły się tu w połowie XVII wieku, kiedy to codziennie w wyniku zarazy umierały setki osób. Później zaczęto tu sprowadzać szczątki ubogich, którym brakowało pieniędzy na pochówek. Ostatnie zwłoki sprowadzono tu w 1837 r. Nobilitację cmentarza zaczęto pod koniec XIX wieku. W XXI wieku dozwolone było wejście dla zwiedzających.

Katakumby San Gaudioso

Kompleks podziemnych labiryntów, który zaczął powstawać od II wieku naszej ery. Tutaj pierwsi chrześcijanie schronili się przed prześladowaniami. W katakumbach wyznawcy Jezusa grzebali zmarłych, odprawiali nabożeństwa i organizowali podziemne świątynie. Na ścianach zachowały się starożytne malowidła i mozaiki. Na jednym z wyższych poziomów znajduje się grobowiec neapolitańskiego patrona i opiekuna św. Januarego.

Zatoka Neapolitańska

Zatoka na Morzu Tyrreńskim, obmywająca zachodnie wybrzeże Włoch. Dzięki doskonałemu klimatowi i doskonałym warunkom życia miejsca te były zamieszkane od czasów starożytnych. Wyspy Zatoki Capri i Ischia są uważane za doskonałe miejsce na wakacje na plaży. Z brzegów Zatoki Neapolitańskiej otwierają się malownicze widoki na wulkan Wezuwiusz, Neapol i rozległe przestrzenie Morza Tyrreńskiego.